Harmonikublaðið - 15.09.2019, Síða 15

Einar Friðgeir Björnsson og Sigurður Aifónsson „hvíslayfir hafið" Valgerður Alda Heiðarsdóttir frá Bœ i Hrútafirði
Ragnar Ingi Aðalsteinsson aðflytja okkur kjarnyrta limru
Þessispiluðu d meðan aðrir nutu kajfihlaðborðs, Elísabet Einarsdóttir, ÚljhilAur Grimsdóttir
ogAsgerður Jónsdóttir úr kvemiasveitinni Mix og meðþeim Kristján Olafison á trommur
og Kristinn Valdimarsson á bassa
uppáhaldslag Valda frænda síns á Bjargi. Þá
kynnri Einar til leiks mikinn snilling, Sigurð
Alfonsson, sem sagðist nú bara vera ósköp
venjulegur. Þeir Einar og Sigurður léku saman
þrjú lög og svo eftir uppklapp lag Gylfa
Ægissonar, Hvíslað yfir hafið. Afskaplega
skemmtileg spilamennska enda fengu þeir
góðar viðtökur áheyrenda. Að lokum spilaði
Sigurður svo Austangjóluna til heiðurs Karli
Jónatanssyni, heiðursfélaga SIHU, sem gerði
mikið fyrir harmonikuna á Islandi. Það var
glæsilegur flutningur.
Á eftir þessum höfðingjum steig á svið
Valgerður Alda Heiðarsdóttir frá Bæ í
Hrútafirði og spilaði fyrir okkur My Bonnie.
Hún er nýbyrjuð að læra á hljóðfærið, en á
framtíðina fyrir sér.
Melkorka flutti svo skemmtilega
minningargrein í bundnu máli um hana
ömmu hverrar ævistarf var að sinna börnum
og búi af prýði enda var á legsteininn skráð:
Þar hvílir Brynjólfur Beck,
bóndi og konan hans
Þá var komið að þætti Ragnars Inga
Aðalsteinssonar. Hann flutti kynningu á
limrum, bragarhætti sem kenndur er við
borgina Limerick á írlandi og rakti sögu limra
á íslandi, en Ragnar er að taka saman limrubók
sem kemur út í haust. Einnig kynnti hann
eigin ljóðabók, 75 limrur, sem kom út sl. vetur
á 75 ára afmæli höfundar. Ein skemmtileg
limra eftir Jóhann S. Hannesson var
svohljóðandi:
Það er almenningsálit í sveitinni
að ást séra Marteins á geitinni
megi hreint ekki lá,
þegar litið er á
hversu lík hún er Jórunni heitinni.
Og Þorsteinn Valdimarsson orti svo:
Eg aðhefst það eitt sem ég vil
ogþví aðeins að mig langi til.
En langi þig til
að mig langi til
þá langar mig til svo ég vil!
Þetta var afskaplega skemmtileg kynning, eins
og Ragnars er von og vísa og höfðu gestir mjög
gaman af þessum kjarnyrtu limrum.
Þá var kominn tími á kaffihlaðborðið árlega,
þar sem borðin svignuðu undan heimagerðum
kræsingum af bestu gerð, enda gerðu menn
veitingunum góð skil. Á meðan gestir gæddu
sér á krásunum var líka veisla fyrir andann því
að undir borðum spiluðu Elísabet Einarsdóttir,
Ásgerður Jónsdóttir og Ulfhildur Grímsdóttir,
eða þrjár úr kvennasveitinni Mix. Með þeim
spiluðu Kristján Ölafsson á trommur og
Kristinn Valdimarsson á bassa. Einnig lék
Guðmundur Jóhannesson nokkur lög á
hnappanikkuna. Ákaflega ljúf tónlist og kaffið
og meðlætið bragðaðist því enn betur og menn
gáfu sér góðan tíma til að njóta bæði veidnga
og tónlistar.
Á laugardagskvöldið var svo dansleikur frá níu
til eitt. Að þessu sinni voru það þær Hildur
Petra Friðriksdóttir og Guðný Kristín
Erlingsdóttir með meðleikurum, eða
hljómsveitin Sör Sigfús, sem spilaði fyrir dansi
og sá um að allir skemmtu sér vel eins og
undanfarin ár. Sveinn Sigurjónsson, sem hefur
spilað hér mörg undanfarin ár með sinni ágætu
hljómsveit var illa fjarri góðu gamni, en hann
var nýbúinn að gangast undir mikla
skurðaðgerð og gat því ekki mætt að þessu
sinni. Sólveig flutti hins vegar góðar kveðjur
frá honum til samkomugesta. Þær stallsystur
stóðu sig auðvitað með stakri prýði eins og
við var búist. Dansinn dunaði og gólfið alltaf
15