Skýrsla til landsfundar Sjálfstæðisflokksins 1987 - 08.03.1987, Blaðsíða 12
8
mánuði. Framleiðendur munu fá fullt verð fyrir afurðir
sínar og ekki kemur til ötflutningsbóta.
Bæði þessi mál staðfesta, hvort með sínum hætti,
hvílíkt vandaverk það er að tryggja árekstralaus samskipti
við erlent varnarlið, þðtt það sé I landinu að vilja
landsmanna sjálfra. 1 öllum aðalatriðum hafa samskiptin
við Bandaríkjamenn verið til fyrirmyndar og ræður þar miklu
raunsæi og lipurð þeirra manna, sem haldið hafa á máliim af
beggja hálfu. Þegar ágreiningur rís verða báðir aðilar,
ekki síður íslendingar en Bandaríkjamenn, að forðast
ðbilgirni. Það hefur reynst heilladrýgst í samskiptum
okkar við Bandaríkjamenn að skilja greinilega á milli
varnarhagsmuna þjððarinnar og fjárhagslegs ábata af veru
varnarliðsins.
II Nokkrir helstu þættir utanríkismála
(1) Varnarsamstarf lýðræðisrikja
Þegar heimsstyrjöldinni lauk, 1945, vonuðust þjððir
heims til þess að framundan væru friðartímar og tðku höndum
saman um stofnun Sameinuðu þjððanna. Þær vonir brugðust
vegna yfirgangs alræðisins.
F.ftir stvrjöldina báru Sovétríkin ægishjálm vfir önnur
ríki Evrðpu hernaðarlega. Þessa yfirburði nýttu
kommönistar sér til að ná yfirtökum £ ríkjum Austur-
Evrðpu. Sö framvinda mála varð til þess að vestræn ríki
fundu sig knöin til að mynda með sér varnarbandalag og
gerðust Islendingar stofnaðilar að Norður-Atlantshafs-
bandalaginu (NATO) 4. apríl 1949, samkvæmt ákvörðun
Alþingis 30. mars það ár.
Atlantshafsbandalagið hefur þá yfirlýstu stefnu að það
muni aldrei grípa til vopna að fyrra bragði og er þá átt
við hvers konar vopn, jafnt hefðbundin vopn sem kjarna-
vopn. Markmiðið er að tryggja öryggi aðildarríkjanna með
gagnkvæmum skuldbindingum og sameiginlegri sjálfsvörn í
samræmi við 51. gr. sáttmála Sameinuðu þjððanna. Það er
ennfremur yfirlýst stefna bandalagsins að virða I einu og