Fréttabréf Samtaka lungnasjúklinga - des. 2021, Síða 24

24
Upphaf SLS á Reykjalundi
Hún var því aftur lögð inn á sjúkrahús og að þeirri dvöl lokinni var
henni sagt að hún ætti að fara inn á Reykjalund. „Þar byrja
Samtök lungnasjúklinga,“ segir Brynja og gerir stutt hlé á máli
sínu. „Á þeim góða stað,“ heldur hún áfram með áhersluþunga.
„Fólkið þar bjargaði lífi mínu og breytti því til svo margs. Þarna
var alveg afburða starfsfólk,“ segir hún og bætir við, „Afburða!
Þau voru öll svo umhyggjusöm. Það var virkilega gott að vera
þar!“ Brynja segist hafa náð mjög góðum árangri á Reykjalundi.
Hún dvaldist þar allan tímann og fór aldrei heim um helgar og
segist hafa notað þær líka í að þjálfa sig.
Samtök lykilorðið!
„Það var yndislegt fólk þarna með mér á deildinni og sumir sem ég
hafði samband við í mörg ár á eftir,“ rifjar Brynja upp. „Þarna hitti
ég m.a. mann sem hét Jóhannes Kr. Guðmundsson. Við tókum tal
saman og fórum að ræða að það væri enga hjálp að finna úti í
samfélaginu. Fólk virtist vanta allan metnað. Það hefur nefnilega
aldrei verið svona veikt.“ Hún segir því við hann að það vanti
einhvern stað þar sem lungnasjúklingar geti leitað til. „Það þyrftu
að vera einhver svona samtök. Og það var lykilorðið!“ Í beinu
framhaldi af því fóru þau að ræða þessi mál af fullri alvöru.
Jóhannes var búinn að vera langdvölum á Reykjalundi og þekkti vel
til mála. Auk þess ræddu þau við hjúkrunarfræðingana sem voru
afar hjálplegir. „Svo fáum í lið með okkur Hauk Þórðarson,
þáverandi yfirlækni á Reykjalundi og Björn Magnússon,
lungnasérfræðing.“
Brynja segir að þetta hafi útheimt heilmikla vinnu. „Við fengum
svo mína góðu vinkonu, Sólveigu Ólafsdóttur, til liðs við okkur.
Blessuð sé minning hennar. Hún hafði svo mikla reynslu af
félagsstörfum og vissi allt um allt. Hún setti upp lögin fyrir okkur.
Svo var settur dagur og að sjálfsögðu var fundurinn haldinn uppi
á Reykjalundi,“ segir hún og dregur fram fundarbókina þar sem
stofnfundur Samtaka lungnasjúklinga er skráður.
Stofnfundur Samtaka lungnasjúklinga
Þar ávarpaði Haukur Þórðarson fundinn, 20. maí árið 1997.
Jóhannes Guðmundsson flutti svo ávarp. „Hann var svo veikur,“
rifjar Brynja upp. „Hann gat ekki gengið. Hann kom niður í
hjólastól, tveir hjúkrunarfræðingar með honum og við öllu
búinir.“ Hún segist hafa boðið honum að halda á hljóðnemanum
fyrir hann sem hann vildi ekki þiggja. „Ég ætla að standa upp,“
sagði hann og það gerði hann! „Sólveig var kosinn fundarstjóri
sem var alveg hárrétt. Lögin voru svo kynnt og samþykkt óbreytt.
Björn Magnússon hélt fyrirlestur. Jóhannes reifaði svo hvernig
aðdragandinn að stofnuninni hefði verið. Því næst var kosið til
stjórnar og Jóhannes varð formaður í tvö ár. Aðrir í stjórn voru:
Björn Magnússon, Kolbrún Guðmundsdóttir, Brynja Runólfsdóttir
og Dagbjört Theódórsdóttir. Guðlaug Guðlaugsdóttir og Magnús
Karlsson voru kosin til vara. Skoðunarmenn voru Jóhann
Þorvaldsson til tveggja ára og Svandís Sturludóttir til eins árs.
Félagsgjaldið var 1,500 kr.“
Brynja rifjar upp þennan eftirminnilega viðburð sem hún segir að
hafi farið mjög vel fram. Okkur var boðið upp á veitingar, allt
mjög huggulegt og afskaplega gaman, skemmtileg og stór stund,“
segir hún og bætir við að þeim hafi svo boðist fundaraðstaða í
Hallgrímskirkju þar sem þau gátu haldið fræðslufundi og aðrar
samkomur. „Svo var heilmikið verið að reyna að afla fjár til þess
að gefa alls konar tól og tæki og reynt að láta gott af sér leiða.“
Aðild að SÍBS
Eftir ábendingu segir Brynja að þau hafi sótt um að verða eitt af
aðildarfélögum SÍBS. „Við fengum aðild og ég varð þess heiðurs
aðnjótandi að vera fulltrúi Samtaka lungnasjúklinga í stjórn SÍBS.
Það var mjög áhugaverður tími,“ segir hún og rifjar upp að hún
hafi ekki alltaf verið sammála öllu sem þar fór fram. „Það sem var
aðalatriðið í mínum augum var félagið mitt og félagarnir. Svo var
mér líka mikið í mun happdrættið því að það dró svo stórt hlass í
sambandi við alla fjáröflun,“ segir hún og bætir við hálfbrosandi,
„Ég held að ég hafi þótt full aðgangshörð! Svo komu upp ýmis
mál – ég er mjög hreinskilin – ég kunni illa við að láta þagga niðrí
mér.“ Brynja bætir við að þessi átta ár sem hún var þarna, hafi
samt verið mjög ánægjulegur tími. „Ég segi oft að 8 ár séu
hámarkstími í svona stjórnarsetu. Eftir það ferðu að vera eins og
heimaríkur hundur.“
Á þinginu árið 2019 var Brynja sæmd gullmerki SÍBS sem hún
segist afar þakklát fyrir. Hún kveðst alltaf halda tengingunni við
Samtök lungnasjúklinga. „Ég færi bókhaldið fyrir þau og það er
mikið ánægjuefni. Svo var mér líka sýndur mikill sómi þegar þau
gerðu mig að heiðursfélaga! Og ég vissi ekki neitt!“ Hún rifjar upp
fundinn sem hún stýrði og þegar kom að liðnum önnur mál og
hún segir loks að ekkert annað sé á dagskrá, þá hafi verið hrópað
hátt JÚ! „Ég bara lamaðist,“ segir hún hrærð. „Þetta var dásamleg
stund og ég var afskaplega ánægð og glöð.“
Samtök lungnasjúklinga eiga þessari heiðurskonu sannarlega
mikið að þakka og öllum þeim sem áttu hlut að máli við stofnun
félagsins.
Fyrsta stjórn Samtaka lungnasjúklinga. Frá vinstri:
Kolbrún Guðmundsdóttir, Björn Magnússon, Jóhannes Kr. Guðmundsson,
Brynja D. Runólfsdóttir og Guðlaug Guðlaugsdóttir.