Pósturinn - 12.11.1965, Blaðsíða 6

6
PÓSTURINN 12. NÓV. 1965
"Segðu bara, að ég hafi
dottið á höfuðið"
Rætt við jazzleikarann Rúnar Georgs.
Á jazzklúbb s. I.
mánudagskvöld í lílý-
legum salarkynnum
Tjarnarbúðar hlýddum
við á góða músik,
leikna af þeim Kristj-
áni Magnússyni, píanó
leikara, Sigurbirni Ing-
þórssyni, bassaleikara,
Alfreð Alfreðssyni,
trommara og Rúnari
Georgssyni, saxofón-
leikara. Allt eru þetta
afburða jazzmenn, og
við tókum einn þeirra,
Rúnar, tali þegarhljóm
sveitin fór í „pásu“.
— Hvenær byrjaðir bú
að spila á saxofón?
— Ég get ekki sagt að
ég sé byrjaður ennþá, en
ég vona að það verði bráð-
lega.
— Hvenær fékkstu þá
áhuga á jazzi?
— í móðurkviði. Nei
annars, hvað er ég að
segja? Segðu bara að ég
hafi dottið á höfuðið og
fengið illan anda i mig. Ef
þú vilt geturðu teiknað
hann við hliðina á mér
Þetta er forljótur púki, sem
ég get ómögulega losnað
við
— Hvemig áhrif hefur
jazz á þig?
— Ég finn á mér af einu
jazzlagi
— En dægurlög?
— Ég svara þessu nú ekki
HEIMILI:
f ruslatunnuna með allt
svoleiðis.
— Þú ert kanski hrifnari
af klassískri músík?
— Þarna komstu nú al-
veg að hjartanu í mér, gó-
urinn, og lengra kemstu
ekki.
— Svo við snúum nú við
blaðinu og tölum í alvöru;
hvað finnst þér um jazz-
lífið hérlendis?
JAZZ
— Mér finnst það hafa
tekið alveg dásamlegum
framförum.
— En finnst þér að eitt-
hvað mætti betur fara?
— Ja, mér finnst bara að
þessir leppalúðar, sem þykj-
ast hafa áhuga á jazzi, geti
reynt að álpast á jazz-
kvöldin hérna í Tjamarbúð
i staðinn fyrir að sitja
heima og glápa á Hitchcock
i sjónvarpinu.
— Jæja, ætlarðu að segja
eitthvað að skilnaði?
— Já — vertu blessaður
góurinn. ,,
Þorst. Eggerts
ATKVÆÐASEÐILL
Ég kýs lagið
ieikið af
vinsælasta lagið i dag.
NAFN:
Utanáskriftin cr: Pósturinn, pósthólf 806 Reykjavík
j Andrea
j ræðí'r am.
1 /iegðu/1
og
háttvísi
Að þakka fyrir sig
Mér finnst mjög ábóta-
vant hve fólk hér á landi
er almennt tregt til að
þakka fyrir sig. Maður
gæti stundum haldið, að
þakkarorð væru bara ekki
til í málinu. Ég hef stund-
um tekið eftir því, þegar
hingað koma stúlkur til
náms i tízkuskóla minn,
og ég nefni þetta atriði
við þær, þá taka þær vel
1 það og finnst sjálfsagt
að fólk þakki fyrir sig.
Andartaki seinna býð ég
þeim að gjöra svo vel og
fá sér sæti, og þá gleyma
þær strax að þakka fyrir.
Það er ekki svo ýkja
margt, sem fólk þarf að
fá vitneskju um og temja
sér til þess að geta tallzt
kurteist 1 daglegri um-
gengni. Og það nauðsyn-
legasta 1 þvi sambandi sr
áreiðanlega þetta litla
atriði, sem getur orðið
svo stórt, að gleyma aldrei
að þakka fyrir sig.
Það þarf að venja sig
svo rækilega á þetta at-
riði, að það komi af
sjálfu sér — að það þyki
sjálfsagt að þakka fyrir
sig, en ekki, eins og oft
vill verða' hér, þegar mað-
ur t. d. rekst utan í ein-
hvern á götu og segir
„afsakið“, þá annað hvort
litur sá hinn sami steini
lostinn á mann, eða
hreinlega svarar engu og
strunzar sína leið. Auð-
vitað er ekki nauðsynlegt
að svara þessu í orðum,
heldur fremur að gefa til
kynna að maður hafi tek-
ið eftir afsökunarbeiðn-
inni.
NY UTVARPSSTOÐ
Frh. af baksíðu
við fórna heilum þætti
einhvern vissan söngvara
eða hljómsveit."
„Og þú mátt trúa því“
sagði Jón, „að ég get varla
sofið fyrir áhuga. Við leggj-
um-: áhfirzltt ; á að kynns
lögin okkar á dálítið sér-
stæðan hátt og kannski
munum við hafa stutt við-
' tö) við menn úr skemmt-
analífinu. Það er meira að
segja i bígerð að fá Bítlana
til að tala inn á segulband
— gagngert fyrir okkur.
Er hér var komið sögu
greip Pétur fram i, vegna
þess að honum fannst Jón
hafa sagt of mikið
„Við viljum nú ekki lofa
of miklu upp ) ermina á
okkur'* sagði hann, „en við
munum reyna ýmislegt.
Ég minntist lítilsháttar á
RADIO CAROLINE, Út-
varpsskipið á Atlantshafi.
og þá sagði Jón:
„Það væri réttast að
leigja sér gamlan togara og
hafa stöð í honum!“
„Nei annars", sagði Pét-
ur, „í alvöru talað, væri ekki
svo vitlaust að hafa sér-
staka æskulýðsútvarpsstöð
fyrir Suðvesturland."
„Æskulýðsútvarpsstöð?"
„Já, dagskrá á sérstakri
bylgjulengd, sem væri pær
eingöngu ætluð ungu fólki.
Það þarf alls ekki að vera
mjög dýrt“, sagði Jón, ,,og
þarf ekki að vera nema
hluta úr degi.“
Pétur kvað efni hennar
mætti vera bæði fræðandi
og skemmtandi. Svona dag-
skrá væri til þess að ungl-
ingarnir myndu ekki hlusta
eins mikið á Keflavíkur-
útvarpið — auk þess myndu
unglingar á Suðvesturlandi
geta hlustað á hana á sama
tíma og eldra fólkið hlustar
á efni við sitt hæfi.
Að lokum bað Pétur mig
að koma því á framfæri
að þeir vildu hafa hlustenðr
ur með í ráSum um efni og
tilhögun. Þess vegna væri
gott að fá bréf og ábend-
ingar frá hlustendum.
Að endingu sagði Péturj
„Ég vil taka það skýrt
fram, að þetta er ekki óska-
lagaþáttur. — Hugsaðu þér
bara. ef við ættum ein-
hvem tíma eftir að lesa
kVeðjur i 27 mínútur með
lagi, sem tekur aðeins 8
minútur að hespa af“!
Þorst. Eggerts
Gítarinn er vinsælasta hljóöfærið í dag.
Hann er handhæpt heimilishlióöfFPfi $vo
leika beir líka allir á gítara Rítlarnir Roll-
ing Stones, Kinks og allir hinir baö er
því ekkert undarlegt, þótt ungt fólk langi
til að læra svolítiö á aítar.
Nú er tækifærið!
Gítarskólinn hvður upp á brp^r',-í'^ í
gítarundirleik fyrir byriendur. Þú færð
send 8 kennclubréf með viku míiUKir. j
hverju kennslubréfi eru 3 kenncinstnndir.
sem æthzf er til aö hú lærir á einni wíi<u.
Þannig færð bú alls 24 kennslustundir
jpnrlpr hoim tíl bí-
aðeins 450 krónur
Kennslan er miðuð við að allir geti haft
gagn af henni, jafnt ungir sem gamlir.
Við höfum haft nomendur frá sjö ára til
fimmtups OP allir hafp Inlriö Infsnröi á
kenngiuna og talið, að hér væri um að
ræöa
auðvelt námskeið
sem allir ætfn hp°nt með að tæra sér í
nvt Þeper har viö hpoti<:t að þetta er
I ' ^
lang ódýrasta
pítarkennsla sem fáanleg er á íslandi
í Honr nrr 5[J
lang hentugasta
í
þar sem þú þarft ekki að ganga til kenn-
ara, þá er það augljóst að þú þarft að
panta þér Gítarskólann
strax í dag!
Sendið mér bréfaskólann í gítarundirleik
oe mun ég greiða andvirði hans, kr. 450,—,
við móttöku fyrsta bréfsins, er sent verði í
póstkröfu.
Nafn:..........................
Heimíli:.........................
Utanáskriftin er: Gítarskólinn, Pósthólf
nnr Om/lfi^vík.