Heima er bezt - 01.07.2006, Blaðsíða 22

þessum tíma. Mun Þorsteinn hafa lagt
til að ég yrði ráðinn til kennslu í öðrum
greinum og starfandi íþróttakennarar
við skólann tækju við kennslu föður
míns. Þessi ráðstöfun mun aftur á móti
hafa verið talin raska of mikið tilhögun
annarrar kennslu af aðilum á staðnum.
Til viðbótar kom að ég hafði ágætan
vitnisburð frá menntaskólaárum mínum
um kunnáttu í leikfími og íþróttum, svo
ekki varð af tillögu Þorsteins.
Tveir kennarar höfðu skipt með sér
kennslu í sundi og leikfími á þessum
tíma. Halldór Valdimarsson kenndi piltum
leikfimi, en faðir minn kenndi stúlkum
leikfimi og báðum kynjum sund. Kom
það því í minn hlut að kenna stúlkum
leikfimi og öllum nemendum sund. Hafði
ég aldrei áður kennt leikfimi og því
síður stúlkum. Var ég töluvert spenntur
vegna verkefnisins en lét á litlu bera og
hafði fyrir vana að undirbúa mig vel
fyrir hvern tíma. Góður undirbúningur
og skipuleg kennsla dró verulega úr
áhyggjum mínum og hafði góð áhrif
á nemendur, sem líkaði kennsla mín
vel, að því er ég best gat séð.
Ekki var laust við að nemendur
væru spenntir líka enda kennarinn
ungur og satt best að segja allt að því
jafnaldri elstu nemendanna. A Laugum
voru á þessum tíma nemendur af
höfuðborgarsvæðinu, sem lagt höfðu
leið sína þangað vegna áherslunnar á
íþróttir og íþróttaaðstöðunnar á staðnum.
Man ég einkum eftir rúmlega tvítugri
stúlku, sem stundaði nám á Laugum af
þessum ástæðum. Hafði hún einkum
áhuga á frjálsum íþróttum, sem hún
hafði æft á höfuðborgarsvæðinu um
einhvem tíma áður en hún kom í Lauga.
Þessi stúlka var meðal nemenda minna
í sundi og leikfimi.
Sjáifur var ég 24 ára þegar ég hóf
kennslu á Laugum í janúar 1976 og
aðeins einu ári eldri en faðir minn
forðum þegar hann hóf fyrst kennslu
á staðnum.
I kennslunni fylgdi ég í fyrstu
leikfimisæfingum sem faðir minn
hafði bent mér á og studdist einnig vió
ýmsar æfingar sem kennarar mínir í
Menntaskólanum á Akureyri höfðu kennt
mér. Nám mitt við læknadeild Háskóla
Islands kom að ágætum notum, einkum
kunnátta í líffærafræði og fósturfræði.
Sigurður Viðar Sigmundsson.
Hafði ég lokið fyrsta árs prófi í þessum
greinum. Líffærafræðin hjálpaði mér
að skilja þýðinu æfinga fyrir líkamann,
einkum með tilliti til vöðva og beina.
Fósturfræðin kom að notum við að skilja
hina svokölluðu „mánaðarveiki“ sem
stúkur báru stundum við þegar þær
töldu sig ekki geta mætt í sund- og
leikfimistíma. Þegar svo bar við var
nemendum yfirleitt skylt að mæta í
tímana en í stað þess að taka virkan
þátt í æfingum fengu þær að horfa á
skólasystur sínar. Man ég að nokkrum
sinnum reyndu stúlkur að komast hjá
leikfimistímum vegna þess að þær voru
á öðrum og þriðja túr þann mánuðinn.
Gat ég þá skýrt út fyrir þeim tíðahringinn
og bent þeim á að leita læknis vegna
óreglulegra tíða. Skilmerkileg greinargerð
mín fyrir útreiknanleika tíðahringsins,
varð til þess að stúlkur, sem áður höfðu
farið á túr eftir hentugleika, urðu allt í
einu hinar reglusömustu og báru ekki
lengur við sömu ástæðu fýrir fjarvistum.
Mér vitanlega kom sjaldan eða aldrei til
læknisskoðunar vegna þessa. Einstaka
nemendur höfðu alltaf, samkvæmt
læknisvottorði, löggildar ástæður
fyrir tímabundinni fjarveru úr sundi
og leikfimi, eins og gengur. Við því
var ekkert að segja enda sjálfsagt og
eðlilegt.
Kennslan gekk vel þennan vetur og
áfallalaust. Ymsir skemmtilegir atburðir
gerðust og ein og önnur uppákoma
kryddaði tilvemna. Kennd var leikfimi
á þessum tíma í gamla íþróttahúsinu,
sem almennt var kallað Þróttó. Húsið
stendur enn austan við tjömina við gamla
skólahúsið. Gengið var inn í húsið að
vestanverðu, upp nokkrar tröppur og
var þá komið inn í anddyri. Þaðan var
til vinstri gengið niður nokkrar tröppur
í lítið tækjaherbergi, sem einnig var
310 Heima er bezt