Heima er bezt - 01.12.2006, Blaðsíða 27

Heimaerbezt 595
r
Eg hef velt því fyrir mér hvort Halldór Kiljan
Laxness hafi haft fóstru mína í huga, þegar
hann skrifaði - Lífið er saltfskur - því hún lifði
framan af œvi minni nákvœmlega eins og Kiljan
skrifaði. Hún vann við saltfiskverkun frá morgni
til kvölds, þá daga sem saltfsksverkun var
stunduð. Svo komu dagar sem engin saltfiskur var
til að verka, og þann tíma var hún atvinnulaus.
Reyndar var lítið frysthús íþorpinu, en þar unnu
bara fáar, ungar konur við að handfaka ýsur og
ökin. Afskurðurinn var látin fjóta í víðu
vatnsröri í höfnina.
mstra leigði eitt herbergi, þar
var ekkert rafmagn en hún átti
olíulampa með átta línu glasi.
Ég sá ekki til að læra nema hafa lamp-
ann á litlu borði sem fóstra átti. Það var
ekkert rennandi vatn í herberginu, en
húseigandinn hafði herbergi við hlið-
ina á herbergi fóstru. Það var þvotta-
herbergi og þangað sótti fóstra vatn,
og þar mátti hún þvo sinn þvott. Engin
eldunaraðstaða var í herberginu, en hún
átti olíuvél sem hún sauð á allan fisk.
Brauð gat hún ekki bakað, en hún fékk
að baka hveitibrauð í stóru formi hjá
vinkonu sinni úti í bæ, og þar bakaði
hún líka pottbrauð úr rúgmjöli, svo við
vorum aldrei brauðlaus.
Já, fóstra var sárafátæk, en samt var
ég aldrei svangur, ég sá um það. Það
voru margar smábátabryggjur í Firð-
inum, og þar var ég alla daga að veiða