Bænavikan - 07.12.1935, Qupperneq 7

- 5 -
og ekki niklu fremur á kví, að hann hverfi frá sinni illu
breytni og haldi lífi?"
Kærleikur Guðs nær til einstaklingsins. Og getum við 'þá
undrast að ritað er:
"kannig,segi eg yður, verður gleði hjá englum Guðs yfir ein-
m syndara, er gerir iðrun?" kessum kpjrleika Guðs til ein-
staklingsins er mjög skýrt haldið fram í Ritninguimi. "Svo
elskaði Guð heiminn, að hann gaf son sinn eingetinn, til
£ess að hver, sem á hann trúir, glatist eklci, heldur hafi
eilíft líf." þessi gjöf nær til einstaklingsins, vegna kess
að hún ncsr tii allra. Kárleikur Guðs nsar fyrst til einstak-
lingsins og svo til fjöldans. íiarleilcur Guðs gaf allt fyrir
ká, sem eru að glatast,' og kmrleikur hans fagnar, hegar ein-
staklingurinn frelsast frá dauða. Heiminum verður* aldrei
bjargað á sana- hátt og skipi er bjargað með allri áhöfn. f'að
má miklu fremur líkja björgim heimsins við skip, sem er að
sökkva, og 'þar sem mönnunum er bjargað, einum 1 einu.
Engin stétta- og kynflokkaskipting. Söfnuður Guðs má aldrei
glejma f'essu gildi ein-
staklihgsins. Ef hann gerir £að, ká gloymir hann um leið
aðaltilgangi Guðs með bví að géfa'sonh sitm í dauðann okkar
vegna. Sú skaðlega hugsun, sem lengi hefur ríkt í söfnuði
Guðs, að Jesús hafi komið til að frelsa einhverja sérstaka
stétt manna, er mjög fjarri sannleikanun. Guð fer ekki í
manngre inarálit. Allir f'joðflokkar og allar stéttir nanna
eru jafnar í augum Guðs. Og eilífur kærleikur hans nsar yfir
öll bau takmörk stétta- og- mannvirðinga, sem reist hafa verið
nilli mamianna, ]rví að 1-mrleikur Guðs leitar að f'ví, sem er
]rýðingarmest í hans augum, en bað er sál einstaklingsins.
Og "hvorki dauði né líf, né englar, né tignir, né hið yfir-
standanai, né hið ékomna, né kraftar, né hœð, né dýpt, né
nokkur öimur skepna mun geta gert oss viðskila við kEHrleika
Guðs, sem birtist í Jesús Kristi, Drottni vorum." Róm.8,38.^9-
Og í'að er undursamlegt að vita, að hvernig sem hörundslit-
ur minn er, hvaða kynflokki sem eg tilheyri og hvernig sem
ástand mitt kann að vera, |iá elskaði sonur Guðs mig og gaf
sjálfan sig mín vegna. Guð elskar heiminn, og vegna Iposs að
hann .élskaði heiminn, gaf hann siim eingetinn sán. En ]jegar
harua gaf son sinn, hafði hann mig í huga. Og hann gerði ekki