Bænavikan - 07.12.1935, Qupperneq 24

- 22 -
vottar, a3 eg er Drottinn.” Jes.43,10-12.
Eitt fet t-il Jesu og síðan að .ganga neð honun. Fyrir nokkrun
nánuðun var eg
s.tacLdur á skrifstofu gistihússoiganda nokkurs í Suður-Kali-
forníu. Við rraddun sanan un ýns viðskiptanál. f'egar við
höfðun lokið sanrcaðun okkar un T'au efni, rejmdi eg að snúa
unrcaðunun að ástandi heinsins, og sanhandi Tess við andleg
nál. Eann virtist hafa dálítinn áhuga fyrir Tein nálun, en
vegna T'ess að hann var njög önnun kafinn, dvaldi-og ekki
lengi hjá honun. Tvein eða T'ren vikun seinna kon eg aftur á
skrifstofu hans, en í hetta skipti var eirm af Inknun okkar
neð nor. hegar við vorun í hann veginn að fara, sneri eg irier
að nanninun og sagði nokkur venjuleg orð ur: fyrri sanrsaður
okkar, síðan sagði eg: "Vinur rainn, 'það getur verið. að Túr
séuð ekki lcristinn. Tað getur verið að Tér trúið ekki Ritn-
ingunni, en eg geri Tað; og viðburðirnir, sem eiga sér stað
í heirainum. í aag, hafa raikla Týðingu fyrir raig, Tví að Teir
eru allir sagðir fyrir í spádóraunum." Hann svaraði, að í
hjarta sínu hefði lengi leynst löngun eftir að kyxmast Bibl-
íunni, en að það hefði aldrei .komið neinn, sem hefði reynt að
hjélpa honum til T©ss. Mér fannst Tetta vera kall til mín,
og eg ákvað í hjarta mínu, að T©ssi naður skyldi fá að vita
neira um Biblíuna. "Vinur minn," sagði eg, "nundi Tér hykja
Tað óviðeigandi, ef eg og læknirinn krjúpum á kné hér á slcrif-
stofu Ti^i og biðjum Guð um að stjórna skrefum Tínúm og leiða
Tig inn á Tsr brautir, sem munu færa Tér friðinn og vonina,
sem heilög Ritning geymir?" "iíei,'" sagði hann, "Tað mundi
gleðja mig mikið ef Ti3 vilduð gera T-að." Við krupum á kné
og báðum stutta basn. Maðurinn virtist vera mjög Takklátur.
Trem eða fjórurn vikum seinna fékk eg boð frá honum um að
hann langaði til að 'tala við mig. Tegar eg kom til hans, sá
eg strax að mikil breyting hafði orðið á honum. Hann rétti
mér hendina, kallaði mig neð fornafni mínu, og sagði: "Tað
gleður nig svo mikið að sjá Tig aftijr. Manstu Tegar Tú og
læknirinn voruð hér hjá mér, og Tú stakkst upp á T^í að við
hefðum bænastund saman?" "Já." Og hann hætti við: "úrangur
Tess varð mikil gleði í sálu minni, og ný von lifnaði í brjóst
i mínu. Og Tegar eg kom heim um kvöldið, fann eg hjá mér
ákafa löngun til að lesa Biblíuna. Eg átti enga Biblíu, en
útvegaði mér eina. Og T-egar eg las kafla úr Bihlíunni, vakn-