Heimili og skóli - 01.06.1942, Síða 31

HEIMILI OG SKÓLI
45
is? Gangi barnið með stöðuga tann-
pínu, er ekki hægt að segja, að það sé
heilbrigt þótt það sé hraust að öðru
leyti. Ennþá hefi ég ekki hitt þann
mann, sem hefir þótzt alheill heilsu,
Það er oi
seint að tara
að hirða
tennurnar,
þegar
skemmdir
eru komnar
í þær.
hafi hann haft tannpínu. En mörgum
hættir til að líta á tannpínu hjá börn-
um sem óhjákvæmilegt böl, og skipta
sér því ekki af því þótt þeir sjálfir geti
ekki þolað tannpínu stundar
langt. Ekki mun það heldur óalgengt,
að höfuðástæðan til þess að farið er
með barnið til tannlæknis sé sú, að
foreldrarnir hafa ekki lengur nætur-
frið fyrir gráti þess, en ekki kvalir
barnsins sjálfs. Svo rótgróið er það
álit, að ekkert sé gerandi fyrir barna-
tennurnar.
Hvað á þá að gera til þess að halda
bamstönnunum heilum og óskemmd-
um?
Fyrst og fremst þarf barnið að fá
nægilega bætiefna- og kalkríka fæðu,
og umfram allt fæðu, sem krefst notk-
unar tannanna. Látið barnið nota
tennurnar óspart þegar það hefir
fengið þær, til þess eru þær ætlaðar
og ekki annars.
Því næst verður að halda tönnun-
um vel hreinum. Móðirin verður dag-
lega að bursta tennur barnsins, þar til
það getur burstað þær sjálft,að kenna
því og venja það á burstun tannanna
er eins sjálfsagður hlutur og að þvo
sér.
Gæta verður þess vandlega, að
engar matarleifar sitji eftir milli tann-
anna, og sérstaklega skal þess gætt,að
bursta vel tyggiflöt þeirra. Tennurnar
skal ætíð bursta á kvöldin, en helzt
kvölds og morgna.
Verði svo vart við dökkan blett á
einni eða fleirum tönnum, ætti strax
að fara með barnið til tannlæknis, og
láta gera við tönnina, en bíða ekki
eftir að það fái tannpínu, því að þá er
bæði erfiðara að gera við tönnina svo
að vel sé, og tönnin orðin lélegri en ef
strax hefði verið við brugðið.
Sé þess vandlega gætt að halda
tönnunum hreinum, og láta gera við
skemmdirnar meðan þær eru litlar,
getur barnið notið sinna bamstanna
eins lengi og eðlilegt er, og losnar þar
að auki við hinn hvumleiða kvilla,
tannpínuna.
Því miður virðist nokkuð skorta á
áhuga foreldra fyrir heilbrigði og
hirðingu tanna barna sinna. Fæst
þeirra barna, sem ég hefi skoðað, virð-
ast hafa haft nokkur kynni af tann-
burstanum. Þegar svo þar við bætist
hið sífellda, og algjörlega óhæfa sæl-
gætisát hjá öllum þorra barna, er ekki
Tennumar
skyldu burstað-
ar á hverjum
degi.