Heimili og skóli - 01.10.1951, Blaðsíða 7

HEIMILI OG SKÓLl
83
Nauðsyn á sparsemi verður smátt og
smátt augljósari, og mun nú raunar
viðurkennd a£ öllum. En eigi áhrifa
til meiri sparnaðar að gæta í þjóðlíf-
inu, verður að byrja að liafa áhrif á
börnin. Kæruleysi barna í peninga-
sökum og eftirlitsleysi með eyðslu
þeirra, getur orðið undirrót og orsök
nautnasýki, sem skaðar eðlilegt sam-
band þeirra við heimilið, truflar hugs-
unarferil þeirra og áhugaefni, og veld-
ur þeim tjóni við námið. Nautnasýki
barnsins magnast svo venjulega með
unglingsárunum, veldur einstaklingn-
um tjóni og sýkir að lokum þjóðlífið
allt.
Listin að spara er að neita sér um
nautn, sem augnablikið býður, forðast
óþarfa eyðslu, til þess að geta geymt
fjármuni þangað til þeirra þarf nauð-
synlega með til eins eða annars, sem
hefur hagræna og varanlega þýðingu
fyrir líf manna. Sé hægt að hafa áhrif
á börn og unglinga til skynsamlegrar
meðferðar á fjármunum, eru þau á
ýmsan hátt brynjuð gegn margs konar
freistingum, og með því veittur veiga-
mikill styrkur í leit og sókn til heilla-
vænlegrar framtíðar.
Þess vegna væntir skólinn þess, að
heimilin skilji nauðsyn þessa máls,
hina fjárhagslegu og siðlegu hlið þess,
og þann uppeldislega ávinning, er það
býr yfir. Hann óskar þess, að foreldr-
arnir styðji fast að því, að börnin komi
til skólans með þá aura, sem þeim
áskotnast, og leggi þá í sjóðinn, en
sparisjóður skólans er í samstarfi við
hina opinberu sparisjóði og banka, og
ávaxtar fé sitt hjá þeim.
Með þessu starfi vill skólinn reyna
að hjálpa til að skapa heilbrigðan
grundvöll, til að byggja á fjárhagslegt
og menningarlegt líf æskunnar, sem
síðar á að ráða ríki voru, og því er þess
vænzt, að heimilin vinni einnig að því
að treysta þann grundvöll, vegna
sjálfra sín, barnanna og þjóðarinnar
allrar.
Þetta var ávarp dönsku skólanna til
heimilanna.
Þessi sparifjársöfnun skólanna
dönsku er ekki alls staðar framkvæmd
með sama hætti eða sniði. Sumir skól-
ar nota enn spjöld og merki, sumir
bækur og stimpla, en hvort tveggja er
talið fremur þungt í vöfum, og tek ég
undir það álit af nokkurri reynzlu.
Sambandsstjórn sjóðanna er því í stöð-
ugri leit að hentugra fyrirkomulagi
við framkvæmdina, og hefur á þann
hátt smátt og smátt gert bana einfald-
ari og haganlegri. Og það síðasta, sem
komið hefur fram í þessari leit, er
kassi, sem látinn er standa á daginn á
borði kennarans í skólastofunni. Þessi
kassi er úr tré, rúmlega 40 sm. á lengd,
20 sm. á breidd og 6 sm. á dýpt. Á loki
kassans eru rifur, nægilega langar og
breiðar til þess að koma öllum teg-
undum myntar niður um, en undir
hverri rifu er teningslöguð blikkdós,
4 sm. á kant. Eru þannig 30—36 rifur á
loki kassans og jafnmargar blikkdósir
í honum, og er þá miðað við það, að
varla séu fleiri börn í skólastofu en 30
—36. Allar rifurnar á lokinu er tölu-
settar, og hefur blikkdósin undir
hverri rifu sama númer og rifan. Hef-
ur þá hvert barn sitt númer. Og er það
vill leggja aura i sjóðinn, gengur það
að kassanum og lætur aurana falla um
rifuna, sem ber þess númer. Á vissum
tímum er svo kassinn opnaður í viður-