Smárit Handíðaskólans - 01.08.1943, Blaðsíða 6

4
starf og sneytt hjá frekari mistökum, sparað orku, tíma
og fé.
Grundvöllurinn.
Til þess að fá svarað spurningunni um tilgang verklega
námsins verðum við fyrst að skilgreina hlutverk uppeldis-
ins og skólanna, og þá fyrst og fremst barnaskólanna. Skil-
greining þessi verður forsenda aö aðgerðum okkar.
Þýzki uppeldisfræðingurinn heimsfrægi, Georg Kerschen-
steiner, sem látinn er fyrir nokkrum árum, sagði, að til-
gangur uppeldisins og hins almenna undirbúningsskóla,
væri:
„1. starfsmenntunin, eða a. m. k. undirbúningur hennar,
2. siðgun starfsmenntunarinnar, og
3. siðgun samfélagsins, sem nýtur starfsins".*)
í þessari skilgreiningu fellst í rauninni það, að megin-
hlutverk uppeldisins, — og þá líka barnaskólans, — sé, að
skapa sem hæfasta þjóðfélagsþegna, og vinna þannig að
framvindu þjóðfélagsins i áttina til hinnar æðstu siðrænu
(morölsku) fullkomnunar. Hlutverk skólans er því ekki
sérfræðilegs, heldur almenns eðlis. Það er ekki það, að met-
þjálfa börnin í einni eða annari sérgrein, heldur hitt, að
ala og þjálfa með þeim þá siðrænu meginþætti, sem sam-
eiginlegir eru öllu siðmætu starfi, hvort sem er andlegt eða
likamlegt.
Það er auðsætt, að allir þessir þrír þættir í starfi skól-
ans, eru hver öðrum nátengdir. Skólinn getur ekki rækt
eitt þessara hlutverka, nema hann sinni hinum í sama
mæli. Hann fær ekki bætt um ágalla þjóðfélagsins, nema
hann hafi bætt um og aukið siðrænt gildi vinnubragða
*) „1. die Aufgabe der Berufsbildung' oder doch deren Vorbereitung,
2. die Aufgabe der Versittlichung der Berufsbildung,
3. die Aufgabe der Versittlichung des Gemeinwesens innerhald
dessen der Beruf auszuiiben ist.“