Smárit Handíðaskólans - 01.08.1943, Blaðsíða 9

7
gerir að fiski o. s. frv. ESa sonur iðnaöarmannsins, sem
elst að hálfu upp í vinnustofu föður síns, eða telpan, sem
vinnur með móður sinni að heimilisstörfunum, þvær upp
leirinn, sópar, hreinsar og fágar allt og aðstoðar við mats-
eld. Öll þessi börn öðlast starfsþroska sinn í viðskiptum
sínum við hið áþreifanlega, nánasta umhverfi sitt.
Þátttaka íslenzkra barna, áður fyrr, í störfum fullorðna
fólksins, átti vafalaust mikinn, ef ekki mestan þátt í sköp-
un og viðhaldi ísl. alþýðumenningar. Um þetta efni hefir
Dr. phil. Holger Kjær ritað margt athyglisvert í bók sinni
„Kampen om Hjemmet.“
„Menn verða alltaf nógu snemma fjölfróðir, ef þeir læra
að afla sér sannrar þekkingar, en sönn þekking fæst aldrei,
nema byrjað sé á því, sem næst er, heima hjá sér við
starfið", segir Pestalozzi. (Þýð.: G. Finnb.).*)
Þessar skoðanir, sem reynsla mannkynsins hefir stað-
fest, hafa nú einnig hlotið vísindalegan rökstuðning frá
barnasálarfræðingum nútímans. Má um það efni m. a. vísa
til Bcirnasálarfrœði próf. Charlotte Búhler, sem út kom
árið 1939 í íslenzkri þýðingu Ármanns Halldórssonar skóla-
stjóra.
Hvað má af þessu lœra?
Reynsla sú, sem hér hefir verið rædd, og rök barnasál-
arfræðinnar, eru mjög lærdómsrík fyrir mat okkar á
þroskagildi hins verklega náms. Bendir hvorttveggja til
þess, að svo máttugt geti verklega námið verið. að það eitt
nægi til að veita barninu þann siðræna starfsþroska, sem
er nauðsynlegur undirbúningur að æfistarfi þess.
En ef þetta er rétt, er það vissulega ómaksins vert, að
kennarar geri sér grein fyrir því, í hverju töfrar þessir
séu fólgnir.
»)„ Man kommt immer frúh genug zum Vielwissen, wenn man lernt
recht wissen, und recht wissen lernt man nie, wenn man nicht in der
Náhe, bei den Seinigen und bei dem Tun anfángt".