Smárit Handíðaskólans - 01.08.1943, Blaðsíða 14

12
Auk þeirra raka, sem áður er getið og að þessu hníga,
má enn bæta mörgu við:
Það er t. d. staðreynd, að langsamlega mestur hluti barn-
anna hverfur síðar til starfsgreina, sem að öllu, mestu eða
verulegu leyti eru verklegar eða handrænar (verkamenn,
sjómenn, iðnaðarmenn o. s. frv. Heimilisstörf kvenna eru
einnig að mestu verkleg). — Auk hins siðræna starfsþroska,
sem verklega námið fyrst og fremst á að efla, veitir það
tækniþroska, sem öllum er nauðsjmlegur.sem handræn störf
stunda. Formskyn barna þroskast í viðskiptum þeirra við
form þeirra hluta, sem í kringum þau eru, en mest þó við
sjálfa handfjöllun efniviðarins. Af námsgreinum barna-
skólanna eru verklegu greinarnar, — auk teikningar, —
bezt fallnar til eflingar þessum þroska. — Með engum
hætti getur skólinn betur eflt nýtni, hagsýni og sparsemi
barnanna, en með réttri kennslu í verklegum greinum
(matreiðsla, garðrækt, saumakennsla, smíði). Prédikanir
kennarans um kosti hagsýninnar fara inn um annað eyra
barnsins og út um hitt, en sjón er sögu ríkari þegar barnið
á sjálft að skila ákveðnum árangri úr afmældu efni. Þá sér
það og reynir sjálft, hvers virði hagsýni er.
Kennsla verklegu námsgreinanna.
f rauninni skiptir minna máli, hvaða verkleg námsgrein
það er, sem kennd er; mestu varðar, hvernig hún er kennd.
Hér að framan hefi ég marglýst hinu tigna, mikilvæga
hlutverki, sem verklega náminu er ætlað. Hlutverk þetta
gerir strangar kröfur til kennarans. Hann verður að vera
gagntekinn af því. Hann verður sjálfur að eiga hinn sið-
ræna starfsþroska, hlutlægni í orði og athöfn, nákvæmni
og vandvirkni, sem hann á að vekja með börnunum. En
auk þessa verður hann vitanlega að kunna vel til verka
þeirra, sem hann er að kenna.
Verkleg kennsla, sem er í höndum kennara, sem sjálfur