Ferðir - 01.04.1979, Síða 23

EINAR Þ. GUÐJOHNSEN:
Landmælingaleiðangur
I Menntaskólanum á Akureyri var það siður, að stærðfræði-
kennarinn valdi sér árlega lið úr stærðfræðideild 6. bekkjar,
og hélt með það inn á Glerárdal. Með þessum ferðum var
tvennskonar árangri náð. I fyrsta lagi fengu nemendur raun-
hæfa æfingu í Iandmælingum og meðferð mælitækja, og í
öðru lagi var ætlunin að gera nákvæmt kort af dalnum sem
framtíðarskíðalandi Akureyrarbæjar.
Síðla vetrar 1942, þegar ég var í 6. bekk, var ákveðið að
mæla innsta hluta dalsins. Stærðfræðikennarinn, dr. Trausti
Einarsson, valdi sér 5 manna Iið, og urðu fyrir valinu auk mín
Bragi Magnússon, Hörður Björnsson, Kristinn Gunnarsson
og Þorbjörn Guðmundsson. Allir vorum við vanir skíðaferð-
um og útilegum, enda var það talið höfuðskilyrði til farar-
innar.
Hinn hluti bekkjarins var sendur upp í Utgarð, skíðaskála
skólans neðarlega á Glerárdal. Þar áttu þeir að dvelja sér til
hollustu og koma til móts við okkur.
Við sexmenningarnir drifum skíðin okkar, nesti og annan
nauðsynlegan ferðabúnað upp í bíl árla morguns, og ókum
sem leið liggur inn að Grund í Eyjafirði. Þar sögðum við skilið
við byggðina, hlóðum á okkur úttroðnum bakpokum, sveifl-
uðum skíðunum á axlirnar og stefndum inn á Finnastaðadal,
sem liggur þar til vesturs inn á milli hárra og hömrumgirtra
fjalla. Lítill snjór var á láglendi en öll fjöll hvít, og ekki kom til
mála að nota skíðin strax. Veður var fremur kalt og þungbúið,
en við vorum samt vongóðir um að hann mundi létta til, þótt
allra veðra væri von. Finnastaðadalur er þröngur og grýttur
og liggur hátt. Áin í dalnum reyndist enginn farartálmi.
Norðan dalsins rís upp hæsta byggðafjall Norðurlands, Kerl-
ing 1538 m há, og höfðum við í hyggju að klífa þar upp
daginn eftir.