Stuðlaberg - 01.01.2012, Qupperneq 23

STUÐLABERG 1/2012 23
Þórður Gestsson fæddist 26. mars 1914 í
Dal í Miklaholtshreppi. Hann ólst upp þar og
að Stakkhamri í sömu sveit. Kenndi hann sig
gjarnan við Stakkhamar. Þórður lauk námi frá
Samvinnuskólanum 1935 og fór síðan í Kenn-
araskólann. Þaðan útskrifaðist hann árið 1936.
Hann kenndi um skeið við Barnaskólann á
Akranesi, en fluttist síðan til Reykjavíkur, þar
sem hann kenndi einn vetur við Austurbæjar-
skólann. Eftir það hætti hann kennslustörfum
og sneri sér að annarri vinnu.
Þórður Gestsson varð ekki langlífur. Hann
lést í Reykjavík 27. sept. 1946, aðeins 32 ára
að aldri. Fátt eitt er til af kveðskap eftir hann
og mest eru það tækifærisvísur af léttara tag-
inu. Þórði hefur verið mjög létt um að yrkja.
Vísur hans eru fyndnar, gerðar af fljúgandi
hagmælsku og næmu brageyra. Ég hef aðeins
eitt ljóð undir höndum þar sem alvaran ræður
ríkjum en þar má greina skáldleg tilþrif og
skemmtileg efnistök. Ljóst er að Þórður féll í
valinn að óortum sínum bestu ljóðum.
Kvæðið sem hér birtist heitir Árstíðabálk-
ur og fjallar, eins og nafnið bendir til, um áhrif
árstíðanna á okkur Íslendinga; átta erindi, átta
línur hvert nema eitt, þar sem skyndilega er
breytt um bragarhátt. Við fyrstu sýn virðist
kvæðið galgopalegt og ort af lítilli alvöru en sé
rýnt betur í textann má sjá sitthvað skemmti-
legt. Rétt er að nefna í þessu sambandi að
Þórður Gestsson var náskyldur öðru þekktu
skáldi sem yrkir undir nafninu Megas. Þeir
Þórður og Megas voru bræðrasynir. Lesendur
geta spreytt sig á því að bera Árstíðabálkinn
saman við Gamla sorrí Grána eða ljóðið um
fatlafólið og reynt að sjá skyldleika.
RIA.
Árstíðabálkur
Hræri ég minnar hörpu strengi.
Haustið kemur og er og fer.
Rigningar gera rennvot engi
rassblautir smalar berja sér,
geldast þá kýr og grennast hestar,
gránar í rót við kraðaél.
Reiðbuxur manna rifna flestar,
í réttum er drukkið fast og vel.
Svo slitnar haustsins handabandið
Þá hamast vetur með grimmum sið.
Heimskautaveður herja landið.
Á Hornströndum fer að reka við.
Máninn í heiði hálfur sprangar,
himinninn skartar stjörnunum.
Sterkviðri geisa stundir langar.
Steingrímur kennir börnunum.
Fuglarnir syngja fögur kvæði
Árstíðabálkur Þórðar Gestssonar