Stuðlaberg - 01.01.2012, Side 34

34 STUÐLABERG 1/2012
Tvennur hef ég kallað vísnapar, sem verð-
ur til með þeim hætti, að varpað er vísu að
einum, en sá svarar á móti. Oft eru vísurnar
kersknisfullar og svarað er í sama dúr, en það
þarf þó ekki að vera. Helst þurfa vísurnar að
vera ortar undir sama bragarhætti. Hér eru
tvö dæmi:
Markús Jónsson á Borgareyrum kom til
granna síns Valdimars Auðunssonar frá Dals-
seli. Valdimar svaf og Markús náði ekki sam-
bandi við hann. Hann skildi þá eftir vísu og
fór:
Á sunnudögum sefur vært
í sínu fleti.
Af honum geta aðrir lært
aðeins leti.
Valdimar rumskaði og sendi þessa vísu á
eftir gestgjafanum:
Latur skrifar letingja
af lítilli snilli.
Latur hefur litla hylli.
Latur flækist bæja milli.
Andrés Valberg var á leið með félögum
sínum í Iðunni suður frá landsmóti hag-
yrðinga í Skúlagarði. Ekið var um tröllaveg
suður Sprengisand. Andrés var bílveikur og
sat í framsæti við opinn glugga. Honum rann
í brjóst, höfuðið lá í bílbeltinu og hossaðist,
er bílinn þræddi holurnar. Sveinn Jónsson sá
þetta:
Sæll í belti sefur hann.
Sjáið! – hausinn dinglar.
Banakringlan bresta kann
brátt í kvörnum hringlar.
Andrés rumskaði við þetta. Hann nam seinni
part vísunnar og svaraði samstundis:
Ef að hausinn af mér fer
ofan í gólfið skitið,
hefur Sveinn minn hugsað sér
að hirða úr´onum vitið.
Latur skrifar letingja
Sigurður Sigurðarson dýralæknir skrifar um tvennur
Sigurður á góðri stund.