Goðasteinn - 01.09.1964, Blaðsíða 23

sitt. Það reyndist líka svo, að margt var ógert, þegar nemendur
komu um miðjan nóvember.
En nú hafði sá draumur rætzt, að Rangæingar og Skaftfellingar
eignuðust sinn héraðsskóla, og hver myndi þá taka til þess, þótt
ekki væri allt hið fullkomnasta í byrjun. Ég held, að nemendur og
kennarar hafi verið á eitt sáttir um að umbera allt slíkt, a. m. k.
man ég ekki eftir neinni ónægjurödd í þá átt.
II.
Myndum liðinna daga bregður fyrir hugskotssjónir. Það er kvöld
og nemendur sitja í þyrpingu á gólfinu í turnstofunni - því að
cngin húsgögn eru þar til. Það eru sagðar sögur, lesin framhalds-
saga cg sungið af lífi og sál. Það kemur í minn hlut að vera for-
söngvari, því að ekkert var hljóðfærið, svo hægt væri að geta
tóninn. Við stöndum á fætur og syngjum: „Heyrið morgunsöng á
sænum“! Og hvernig scm á því stendur, verður mér á að byrja
heldur hátt. Við þenjum röddina til hins ítrasta, en allt kemur fyrir
ekki. Það endar með því að allir springa, en þetta eykur bara
á ánægjuna. Reyndar verð ég að segja það mér til afsökunar, að
það bætti ekki aðstöðu mína, að einn pilturinn stóð gjarnan við
hlið mér og söng allra manna hæst og mest. Það versta var bara,
að ekki einn einasti tónn var sá rétti, en ég varð að virða vilja
hans til að vera mcð, og þegar öllu var á botninn hvolft, var þetta
enginn konsertsöngur hjá okkur.
Það er komið fast að jólaleyfi. Nemendur eru að koma úr borð-
stofu, þegar einni stúlkunni skrikar fótur í stiganum svo að hún
dettur illa. Hún rekur upp sársaukaóp og getur ekki staðið á
fætur. Við kennararnir bregðum skjótt við. - Ég tek stúlkuna
upp á arma mína og rogast með hana af veikum burðum upp
á herbergi hennar, en Jón Jósep fer í símann og hringir til Har-
aldar héraðslæknis. Haraldur er manna gamansamastur og þekktur
fyrir að gera sízt veður úr smámunum. En ég man glöggt eftir
heilagri hncykslun Jóns, þcgar Haraldur sagði við hann í síman-
um: „Taktu hana bara, og dansaðu við hana mazurka“. Sem
betur fór, reyndist stúlkan óbrotin, en liðpokinn um öklann hafði
rifnað.
Goðastemn
21