17. júní - 17.06.1945, Side 7

5
Hafið skapar víðfeðma sjóndeildarhring, þar skyggja
engin fjöll. Þao herðir og stælir. Fjöllin sýna tign og
festu; hamrarnir traust og glæsileik; firðir og dalir
vinarhlýju, mjúkar móðurhendur. Hin andlega sjón
hefur sig upp yfir fjöllin, upp úr hversdagsleikanum.
Miðar ekki eingöngu við líðandi stund, ekki við eigin-
hagsmuni einstaklinga, stétta eða flokka, heldur al-
mennings hag. Hún skilur og veit að stríðið er hart,
haráttan þreytandi og seinleg, en fjöllin, núparnir,
nesin benda og tala sínu hljóða máli: Við stöndum af
okkur hretviðrin, hamramma storma og fáum í sigur-
laun brosandi sóldaga. Kvöld og komandi morgun
hnýta þeir geislaband um höfuð vort. Þetta er boðorð-
ið, kenningin til þeirra, sem eldana kynda, Framundan
er bjart. Sú birta er ávöxtur drengskapar og dáða
ágætra manna og kvenna, sem börðust fyrir frelsi, jafn-
rétti og bræðralagi. Stundum fremur rak en gekk. En
dropinn liolar steininn. Hin aljjckkta seigla Vestfirð-
ingsins hélt kynstofninum við og baráttunni áfram.
Svo fór að ganga betur, lífskjörin urðu jafnari, og ör-
lítið munaði á farsældarleið.
Nú er það ökkar — og einkum æskulýðsins — að auka
birtuna yfir dölum, fjörðum, víkum og vogum. Láta
hina sólheiðu júnídaga verma og lauga sál fólksins.
Góð regla:
Leggðu aldrei jjyngri byrðar á aðra, en jni ert fús
lil að bera sjálfur.