Stjörnur - 15.05.1947, Síða 5

en áhugi hans getur beinzt að eins margvískgum efn-
um og finnst í póstpöntunar-verðlista. En þessi lif-
andi áhugi gerir hann að skemmtilegasta manni, sem
þú getur vænzt að hitta í teiknistofu fyrir eftirlíkingar,
eða við stýrið á vörubíl. Einmitt á .slíkum stöðum er
Price í essinu sínu.
„Akafur!“ segir hann glottandi. „Eg er ekki ákafur,
ég er óður!“
Ekki svo að skilja að hann leggi einkum í vana
sinn að arka um götur borgarinnar í moldugum og
þefillum vinnufötum. Þegar hann flytur erindi við
mikinn fögnuð í listaklúbb kvenna, um það, að karl-
menn séu betri málarar en konur, þá stendur hann
þar eins uppstrokinn og glansandi og æðsti hershöfð-
ingi við hersýningu. Og honum dytti ekki frekar í
hug að aka í Bertu við slík tækifæri en hann færi
í kjólfötum út í bílskúr til að fást við vélina í Bertu
En hann þarf oft á því að halda að skjótast bæjarleið-
í flýti, eftir einhverju, sem vakið hefur áhuga hans,
og þá er Ber'ta hans einkavina.
Vinsi hefur áhuga á öllu mögulegu. Fyrst og fremst
er fjölskylda hans. Alfamærin Edith Barrett, sem sjálf
er gáfuð og geðþekk leikkona — og Barrett, sonur
þeirra, sem er fjarska hrifinn af nábúa þeirra, Cornel
Wilde.
Síðan koma listir og sund, söfnun og fiskiveiðar,
hljómlist og ferðalög. Og leikhús og kvikmyndir. Og
ósköpin öll af bréfaskiftum. Og bækur, allt frá þeim,
er fjalla um líf og háttu villimanna, til þeirra, er rit-
aðar eru um nýjustu sigra vísindanna. Og heimili
þeirra.
Fyrir um það bil ári síðan keyptu þau hjónin
gamalt hús í einu gilinu við Beverly Hills, og síðan
hafa þau alltaf verið að „snotra það til“. Það hefur
þó valdið þeim nokkrum erfiðleikum, að húsið e,
byggt úr hörðustu steinsteypu. „Þegar við þurfum að
hengja upp mynd“, segir Vinsi, „þá neyðumst við
til að leita til verkfræðings“. Og sökum þess, að þau
hjónin eru sífellt að bæta við sig nýjum myndum,
þá þurfa þau alloft á „verkfræðingnum“ að halda.
En vegna þess, að Vinsi hafði góð verkfæri og
hjálp við allt það vandasamasta, þá var hann hvergi
smeyhur. Hafði hann ekki, ásamt staðgengli sínum
Paul McNeil, byggt kofa í fjörunni við Malibu?
Samt var það svo, að þegar trésmiður einn kom þang-
að einn daginn og spurði hvort þeir þyrftu ekki á
hjálp að halda . . .
„Hvort við þurfum? Við bókstaflega földum hann
í þrjá mánuði, svo hræddir vorum við um að hann
myndi sleppa“, segir Vinsi. Framhald á bls. 15.
STJÖRNUR 5