Páskasól - 01.04.1944, Síða 11

PASKASOL
9
Aknreyri
var hann sannfærður um, að allt skyldi
samverka honum til góðs, og þá einnig sú
erfiða reynsla, að hafa orðið að hætta
starfi hjá okkur.
Guð hafði einmitt notað sérstaka erfið-
leika og mikið mótlæti til þess að gera hann
móttækilegan fyrir náð vakningarinnar.
Það var 17. febr. 1932, að hann og sonur
hans, 16 ára gamall, gistu í þorpi, sem heit-
ir Lingjapa og er 30 kílómetra fyrir sunnan
Tengchow. Seint um kvöldiö kom þangað
mikill ræningjaher ,sem rændi á skammri
stundu öllu fémætu, drápu margt manna
og tóku fjölda gisla. Meöal þeirra voru
kínverskur trúboði og samverkamaður okk-
ar, (í þorpinu höfðum við útstöð), og sonur
Sung Deh-tsuen. Voru þeir bundnir með
sama bandi. Sung vildi ekki skilja við son
sinn og bað um að fá að vera hjá honum,
hvert sem farið yrði með hann. En ræn-
ingjarnir heimtuðu af honum hátt lausnar-
gjald fyrir piltinn, skyldi hann sæta æ verri
meðferð því lengur sem drægist að koma
með það.
Sung hraðaði sér til Tengchow daginn
eftir, ekki til þess að safna fé í lausnargjald
fyrir drenginn, heldur til þess að við gætum
beðið í sameiningu Guð um lausn hans.
Honum fannst það þungbærara, að vita
af drengnum í höndum þessara siðspilltu
ræningja, heldur en þó að hann hefði orðið
að leggja hann í gröfina. Ekki vegna með-
ferðarinnar, sem hann mundi sæta, þó
ægileg væri. Það var annað, sem hann ótt-
aðist meira: Að drengurinn semdi sig að
siðum — eða ósiðum — ræningjanna, yrði
sjálfur ræningi.
Þá var gott að biðja með Sung. — Heið-