Páskasól - 01.04.1944, Page 12
10
PÁSKASÓL
Þegar elduvinn féll
Eftir Steingrím Benediktsson, kennara
„í helgu skrauti frá skauti morgunroðans
kemur dögg æskuliðs þíns til þín.“ —Sálm 110
Kristniboðshreyfing stúdenta, sem á
Norðurlöndum hefir verið nefnd Sjálfboða-
hreyfingin, á upptök sín í Ameríku.
Einn af fremstu forvígismönnum þess-
arar hreyfingar var Robert Wilder. Hann
nam guðfræði við Princeton háskóla, og
hóf þar starfsferil sinn sem stúdentaleið-
togi.
Árið 1883 var boðað til móts fyrir guð-
fræðistúdenta í Hartford í U. S. A. Meðal
margra annarra fór Wilder þangað ásamt
nokkrum námsfélögum sínum. — Áhrifa-
ríkasti ræðumaður mótsins var A. J. Gordon
frá Boston. Hann sagði frá því, að hann
hafi verið búinn að vera prestur í 20 ár
áður en hann gaf Guðs Anda fullt vald
yfir lífi sínu, og notaði í því sambandi þessa
líkingu um sjálfan sig: „Áður líktist allt
mitt prédikunarstarf því, að ég notaði boga
og örvar, þar sem allt væri úndir vöðva-
orku minni komið. En eftir að ég beygði
mig fús og skilyrðislaust undir vald And-
ans, er eins og ég hafi fengið riffil að vopni.
Andi Guðs sendir aðeins skeytin ólíkt hrað-
ara og markvissara, en ég gerði á meðan
ég togaði í bogastrenginn.“ Eftir ræðu dr.
Gordons gekk Wilder til hans og spurði
hvort hann ætti líka að bíða í 20 ár.
„Nei, ungi vinur, Guð er reiðubúinn ef
þú ert fús,“ svaraði Gordon.
Wilder var fús. Hann og félagar hans
sneru heim, gagnteknir af brennandi löng-
un til að vinna vantrúaða félaga sína fyrir
inn maður hefði getað glaðzt yfir því, að
eiga son í liði ræningja, hann gat þá sjálf-
ur verið óhultur og heimili hans, hann
mundi hafa gert sér von um skjótan gróða.
En Sung var kristinn og hugsaði á annan
veg: „Hvað er það að þola þjáningar á móts
við að fyrirgera sál sinni. Hefir ekki frels-
arinn sagt, að við skyldum ekki hræðast
þá, sem líkamann deyða, og geta ekki að
því búnu meira gjört.“
Þremur vikum síðar gaf Guð honum
drenginn hans aftur — heilan á húfi. Hann
var að vísu mjög illa út lítandi og þrekaður
eftir hungur, vökur, göngur, barsmíðar og
bönd, en glaður og Guði þakklátur. Það
var ekki hægt að líta á það öðruvísi en
bænheyrslu, kraftaverk, að honum tókst
að strjúka. ,
Og við, sem höfðum beðið um lausn hans,
fengum nýtt þakkarefni og nýja ástæðu
til að minnast þess, sem Orðið segir: „Þér,
sem áður voruð „ekki lýður“, eruð nú orðn-
ir „Guðs lýður“, ■— eignarlýður, til þess að
þér skulið víðfrægja dáðir hans, sem kall-
aði yður frá myrkrinu til síns undursam-
lega ljóss.“
Allt benti til þess, um það leyti, sem við
fórum heim, að Sung Deh-tsuen hefði lok-
ið dagsverki sínu. En hvort mun þá sonur
hans hafa tekið við, fylla skarðið í liðs-
mannahóp frelsarans? Og mun hann reyn-
ast eins vel, eða betur?
Venjulegt er það um þá, sem eru kristnir
í annan ættlið.
„Guði séu þakkir, sem gefur oss sigur-
inn fyrir Drottin vorn Jesúm Krist!“
Ólafur Ólafsson.