Þroskaþjálfinn - 2002, Blaðsíða 16

t Þroskaþjálfinn

Viðtalið
Viðtal við Þór Garðar Pórarinsson, þroskaþjálfa/framkvæmdastjora.
ÁNÆGÐUR MEÐ AÐ
HAFA VALIÐ STÖRF
MEÐ FÖTLUÐUM
Viðtalið tók Hulda Harðardóttir
Hver er ástæða þess að þú byrjaðir að vinna í þessum
málaflokki?
Það má segja að það hafi verið hrein tilviljun sem réði því
að ég fór út á þessa braut. Á menntaskólaárunum var ég sam-
ferða mörgum ágætum drengjum sem voru eldri en ég og
höfðu unnið sem gæslumenn í þjónustu við vangefna. Þeir
lýstu því fjálglega hvað það væri ágætt að vinna með vangefn-
um þannig að ég ákvað að fylgja fordæmi þeirra og slá til með
að gera tilraun með hvort þessi vinna myndi ekki henta mér.
Það sem hafði einnig áhrif á ákvörðun mína var að árinu áður
hafði ég lent í alvarlegu vinnuslysi í byggingavinnu sem ég
hafði unnið við á sumrin mörg undanfarin ár.
Þetta slys olli því að ég ákvað að reyna fyrir
mér á nýjum vettvangi. Ég hafði verið á fé-
lagsfræðibraut í skólanum og það hafði því
nokkur áhrif á það að ég var frekar hallur und-
ir störf sem lutu að því að vinna með fólki.
Mér var þó engan veginn ljóst hvað ég vildi
verða og ekki var það algengt á þessum árum
að karlmenn ynnu störf í þjónustu við van-
gefna. Ég fékk margar spurningar um það úr
LYKILATRIÐI; ÉG
SJÁLFUR, ÞROSKI
MINN OG STYRKUR,
ERU FORSENDA ÞESS
AÐ NÁ ÁRANGRI.
mínu nánasta umhverfi hvort ég hefði ekki hug á því að læra
eitthvað annað en að vinna með fötluðum. Eftir á er ég á-
nægður með að hafa valið mér þennan starfsvettvang þó svo
að stundum hafi róðurinn verið erfiður. Það er þó alveg ljóst
að ánægjustundirnar standa upp úr þegar litið er til baka. Það
er gleðilegt, að fá tækifæri til þess að leggja sitt af mörkum til
þess að hópur fatlaðra geti búið við sómasamlegar aðstæður í
samfélaginu. Ég hef þó oft nú seinni ár velt því fyrir mér
hvers vegna ég valdi þennan starfsvettvang. Ég leit á það sem
hreina tilviljun að ég byrjaði að vinna á Deild 2 á Kópavogs-
hæli. Vegna þessara pælinga minna tók ég fyrir stuttu áhuga-
sviðspróf og viti menn, niðurstöðurnar sögðu að best ætti við
mig að vera í umönnunar, kennslu og fræðslustörfum,
þannig að það má kannski segja að starfsval mitt hafi ekki ver-
ið nein tilviljun þegar allt kemur til alls.
Hvenær útskrifaðist þú sem þroskaþjálfi og hver var á-
stæða þess að þú gerðist framkvæmdastjóri Svæðisskrif-
stofú málefna fatfaðra á Reykjanesi?
Ég lauk þroskaþjálfaprófi frá ÞSI 1980, en samhliða námi
í Þroskaþjálfaskólanum hafði ég unnið við meðferð á alkó-
hólistum á Vistheimilinu á Vífilstöðum. Þar starfaði einn á-
gætur félagsráðgjafi sem hafði með góðum vinnubrögðum
vakið athygli mína á því að ég gæti enn bætt við færni mína í
þáttum er viku að færni í viðtals- og meðferðartækni. Ég sótti
um að komast í félagsráðgjöf í Noregi og komst inn á skóla
sem getið hafði sér gott orð. Sú námsdvöl og reynsla sem mér
áskotnaðist var góð viðbót við það sem ég hafði numið áður.
Árið 1984 voru samþykkt lög um málefni
fatlaðra sem byggðu að nokkru á lögum um
aðstoð við þroskahefta frá árinu 1979. Ég
hafði þá nýhafið störf eftir félagsráðgjafanám-
ið á Fræðsluskrifstofti Reykjaness sem hafði
með þjónustu við fatlaða að gera á Reykjanesi.
Það lá þá noltkuð beint við þegar auglýst var
eftir starfsmanni í stöðu framkvæmdastjóra
Svæðisstjórnar Reykjaness að ég sæktist eftir
starfinu. Ég fékk starfið og hef haft það sem
aðalstarf síðan.
Hver er starfskenning þín?
Starfskenningin er skýr og byggir á því að ég legg áherslu á
það lykilatriði að ég sjálfur, þroski minn og styrkurinn sem af
honum hlýst sé forsenda þess að ég nái þeim árangri sem ég
stefni að með góðum liðstyrk öflugs samstarfsfólks. Ég þarf
að vera meðvitaður um veganesti mitt í lífinu, hvaða áhrif það
hefur á mig og samskipti mín við sjálfan mig og umhverfi
mitt.
Ég þarf að hafa skýra sýn á það hvernig ég nota sjálfan mig
í starfi og hvernig ég laða fram það besta í fari annarra. Einnig
hvernig ég fæ aðra með mér til að stefna að sameiginlegu
markmiði með heildarsýn í huga.
Hvernig finnst þér best að tryggja það að undirmenn
þínir starfi eftir þínum kenningum?
16