Þroskaþjálfinn - 2002, Blaðsíða 31

Starfsdagar
' : ::'
Þroskahjálfínn
Frá trúnaðarmannaráðsfundi
• Það sama og stéttarvitund - að vita um réttindi og
skyldur í starfinu.
Þegar ég skoða þessa punkta þá snúast þeir fyrst og
fremst um það að hafa sjálfan sig á hreinu og sína fagí-
mynd. Að vera sterkur í starfi og hafa sitt fag á hreinu. Að
geta unnið með öðrum starfsstéttum án þess að tapa sinni
sérþekkingu.
Hvað hefur gengið á hjá stéttinni - hver er
forsagan ?
Þjónusta við fatlaða hefur tekið mjög miklum breytingum
á undanförnum áratugum. Einu sinni voru þroskaþjálfar
eina fagstéttin sem vann með fötluðum og voru sérmennt-
aðir á því sviði. Við unnum í mjög vernduðu starfsum-
hverfi sem var á stórum stofnunum.
Við höfum á þessum áratugum fært okkur úr þessu
verndaða starfsumhverfi og horft upp á nýjar fagstéttir
verða til sem hafa sérhæft sig í málefnum fatlaðra.
Aukningin hefur verið slík að stundum hefur okkur eklci
staðið alveg á sama og okkur fundist nóg um.
Samhliða þessu hefur verndaða starfsumhverfið okkar
horfið og við höfum þurft að aðlaga okkur að splunkunýju
starfsumhverfi í hinu almenna þjónustukerfi.
Við höfum þurft að verjast og berjast til að halda okkur
við okkar fagmynd og jafnvel þurft að verja hana með kjafti
og klóm.
Við höfum því þurft að fara í gegnum margar „tilvistar-
kreppur“ og þurft að spyrja okkur ýmissa spurninga, t.d. er
þörf fyrir okkur, eigum við alltaf að sveigja okkur og beygja
eftir þörfum annarra og eigum við endalaust að vera opin
fyrir breytingum.
Það er náttúrulega vitað mál að við svona áreiti sem við
sem fagstétt höfum þurft að taka á móti, þá truflast sjálfs-
myndin og fagmyndin og allur kraftur okkar fer í það að
verja sig og reyna að halda sér á floti.
Væntanlega hefur líka öll umræða undanfarinna ára um
yfirfærslu málefna fatlaðra yfir til sveitarfélaga, haft í för
með sér óöryggi, því þar koma inn ný viðhorf og nýjir yf-
irmenn sem eru örugglega ekki með á hreinu hvað þroska-
þjálfun er. Margir þeirra telja að það þurfi bara „góðar
konur með stórt hjarta“ í þetta starf.
Eg vil halda því fram að engin önnur stétt hafi þurft að
ganga í gegnum aðrar eins breytingar og önnur eins áreiti
sem þessi, á starfssviði sínu.
En í öllum þessum breytingum, vil ég staðhæfa að hægt
sé að þakka þroskaþjálfastéttinni fremur en öðrum stéttum,
hvernig málefnum fatlaðra er fyrirkomið í almenna kerfinu
í dag.
Eg velti þó stundum fyrir mér hvort í allri þessari bar-
31