Mímir - 01.03.1967, Blaðsíða 42

STÚDENTAR
MUNIÐ
10 prósent
AFSLÁTTINN
Aðalstræti 4
er gerður á sönnum fróðleik og vafasömum, og
verður það að teljast ágalli. Ætla mætti, að getið
væri um menn sem Olaf Sveinsson í Purkey, sem
skráði álfasögur á undan flestum öðrum, en hans
er að engu getið. Það hefði mátt geta um Oxn-
eyinga, sem um gengu hálfgerðar Bakkabræðra-
sögur. Ekki er getið, að Jón Bjamason á Ballará
hafi að öllum líkindum samið fyrstu sögu ís-
ienzka á seinni öldum, þótt að öðru leyti sé hans
getið. Þessi upptalning gæti verið miklu lengri,
en hér skal látið staðar numið.
Þá er í þriðja lagi að athuga efnismeðferð
hverrar einstakrar greinar. Mjög er algengt, að
áttir og hreppar séu vitlaust staðsett. Sé viðkom-
andi bær sögustaður að fornu og nýju er ekki
fjallað um atburði í tímaröð heldur í engri röð
svo grautarlega, að ruglingi veldur fyrir ókunn-
uga. Nefna má sem dæmi: Flatey á Breiðafirði,
Staðastað á Snæfellsnesi og Skarð. Ef menn koma
við sögu á tveim stöðum er millitilvísun oft eng-
in eða villandi. Má þar nefna Magnús Ketilsson
í Búðardal og Jakob Jóhannesson Smára á
Sauðafelli, o. s. frv.
Af þeim 68 uppsláttarorðum, sem tekin eru
úr mínu heimahéraði, er meira en helmingur,
sem eitthvað er áfátt við. Þetta hefur það í för
með sér, að aldrei er hægt að treysta bókinni. Eg
hef rætt um þessa bók við tvo heimildarmenn
hennar. Sögðust þeir hafa verið beðnir um upp-
lýsingar í ferðahandbókina, en ekki bók á borð
við þessa. Annar þeirra sagði um hlut sinn í
bókinni: „Ég hef ekki séð neitt, sem rétt er eftir
mér haft."
Niðurstaða þessara hugleiðinga er sú, að í
rauninni er bókin aðeins uppkast, sem þarfnast
verulegra endurbóta. Höfundi var þetta ljóst.
Bók sem þessa kostar mikla vinnu að semja og
leita þarf til margra manna og margvíslegra
heimilda. Nú hefur bók þessi verið endurprent-
uð með öllum vitleysunum í stað þess að bíða
eitthvað með endurútgáfu, sem yrði þá með eitt-
hvað færri vitleysum. Er þarna dæmi um, hvern-
ig ekki á að vinna að bókaútgáfu.
Einar G. Pétursson
42