Bergmál - 01.08.1955, Blaðsíða 2

VÍSUIl EFTIR LILJU BJÖRNSDÓTTUR
Flokksblinda. Ofund.
Það er lands og lýða tjón, ljóst það dæmin sanna, að hefir enginn heila sjón í heimi stjórnmálanna. Hve margoft þann sannleika séð hér ég hef, er sálirnar viðkvæmar meiðir, að öfundin spinnur úr illgirni vef og í hann svo mannorðið veiðir.
Adeila. Mesta listin.
Lengi má sannleikur sigursins bíða, sóknin er erfið og hörð. réttlætisböðlarnir ráða svo víða ríkjum á þessari jörð. Þetta er nú listin: í þrautum að stækka, þolinn að bíða og vanda sitt ráð, að láta ekki baslið sig beygja’ eða smækka, en berjast með kjarki, unz sigri er náð. (
ALDARHÁTTUR. Brot. Ljóðelskan. Þó að kalt mér andaði’ að
Að fága hið ytra er tízkunni títt, tildrið að hylla og prjálið. En manngildið stundum hún metur þá lítt, en marglofar heimskuna og tálið. og yrði svalt um geðið, hafði’ eg alltaf hug við það, sem heyrði’ eg snjallt var kveðið. Bezta svölunin. Andans svölun sönn er það,
Og stúlkurnar mála sinn vanga og vör, er vilja þær sveinana ginna. Úr silki er unnin hver einasta spjör, svo ei þurfi’ að klæðnaði’ að finna. ajjj sem að nokkrir skrifa, ef eg sæji ei bók né blað, brysti þrek að lifa. ■ **■ ■
Og piltarnir grunnskreiðir girnilegt tál gleypa sem þorskurinn beitu og ekki það sjá, hve sú aðferð er hál, því ólga’ er í blóðinu heitu. Við afgreiðslu bannlaganna. Við afgreiðslu bannlaga allvel það sézt, hve afglapar réttlætið hata. I heiminum ráða þeir heimskingjar mest,
Óheilindi. sem hamingju og frelsinu glata.
Ég er hissa á því enn það er svo grátleg saga, hve hefi eg fáa heila menn hitt um mína daga. Skáldalaun. Sé eg það í sannri raun, að sómi er lýðsins hylli. Hann skammtar mér í skáldalaun skötu —• eins manns fylli.
Kjaftakindur. Eftir þingrofið.
Föngin greið til fagnaðar flestra heiður níða. Á mannorðsveiðum magnaðar margar leiðir skríða. Kýrin mín er kálflaus enn og kann sér lítt að haga. Er hún líkt og' ýmsir menn ör um þessa daga.