Félagsrit Ungmennafélags Reykjavíkur - 19.04.1957, Blaðsíða 22

aiS a staiSnum og fór a5 engu óóslega, þar sem mennirnir
höfóu ekkert aÓ gera þessa stundina. Þa5 var engin fer-
ja aÓ koma eÓa fara. Ég kom því aS meS lagi, aÓég byggi
á Reina Christina og þekkti nefndan gistihúsvöriS þar
dável. Mennirnir kinkuftu kolli. Svo vék annar þeirrasér
frá einhverra erinda, og þá vék ég aí> vegabréfsmálum
mínum, sagbi frá vöntun minni á áritun til Spanafríkuog
ósk um aí> losna vií> ab fafa til Tangier. Maburinn dró
augaÍS f pung og sagbi, ai5 þetta væri dálítib erfittvib-
fangs. Aib vísu væri mér heimilt a?> fara hé&anyfir sund-
ift, án áritunar, en mestar líkur væru til, aí> ég stigi
á land á Spáni aftur þrem klukkustundum síbar, og væri
ég auóvitab velkominn aftur, en óneitanlega yr&i þetta
heldur stutt heimsókn t i T Afríku, til þess aí> kynnast
landi og þjóÍS a?> nokkru ráfti. En meÍS góÍSum viljaog ráií>-
kænsku væri þetta kannske ekki alveg átilokaÍS.Eg þekki
þá suma fyrir handan, ég gæti sent þeim miií>a, ef......
Og hann smellti einu sinni ef>a tvisvar meóvísi f ingri og
þumalfingri hægri handar, eins og hann væri aÍS lýsa þvf
nánar, hvernig senda mætti slíkan rnióa. Mér var abverba
þa& ljóst, aö kannske væri leiíi aiS opnast, en bur&ar-
gjaldib mundi verÓa nokkub hátt. Svona af rælni lagÓi
ég 50 peseta seíiil á borí>ib undir vegabréfiÓ mitt svo
aS lítiÓ bar á. Ég sá, aí> hann hafSi tekib eftir þessu,
þó at> hann liti varla á se&ilinn. Hann var a5 glíma vi5
lausn gátunnar, og ég sá, a5 hún var a5 nálgast.Þab var
ekki útilokab, a5 hægt væri ab senda miSa. Ég fitlabi
viS ferSaskjöl mín, og eins og í ógáti skipti ég á 50
peseta seSlinum og 100 peseta seSli. Ég var ekkiviss um
a?> hann hefSi tekió eftir þessu, en hann var samt allt-
af aó verSa bjartsýnni á þaíb, aó ég kæmist í land í
Spanafríku.
Svo tók hann mióa og krotaói eitthvaó mér gersamlega
ólæsilegt og óskiljanlegt á hann og ýtti honum hægt til
mín. Þú getur reynt aS sýna þeim þetta frá mér. Ég tók
mióann, og um leió og ég þakkaSi mikillega fyrir mig,
ýtti ég seSlinum inn um lúguna til hans, svona eins og
óvart, kvaddi og hraSabi mér brott.
En þrátt fyrir þetta ágæta meSmælabréf, ermér hálf-
órótt, þar sem ég sit yfir ölgjasinu á ferjunni yfir
Njörfasund, og Spanafríka nálgast Ó5um. Eftir 20 mfnút-
ur rennum vió a5 bryggjunni. Skyldi ég veróa gerbur
afturreka. Þa& er varla um anna?> aó gera en bfba.
22