Félagsrit Ungmennafélags Reykjavíkur - 19.04.1957, Blaðsíða 23

Á bryggjunni stendur mislitur söfnubur, þegarferjan
leggur a?) landi. Þarna eru skýlu-Arabar, fes-Arabar og
tötra-Arabar meb asna og geitur, og þarna ern sællegir
og pattaralegir Spánverjar. Farþegarö'6in sniglast upp
landganginn og a& "Passport"-lúgunni. Ég mjakast áfram
og hugsa um þa<5, ab þott ég verbi ger5ur afturreka, fái
ég þá ab ganga þrjú skref á landi Afríku, og þarmeb hef
ég koraib til Afríku. Þvf verbur ekki meb rökutn á móti
mæl t.
Svo kerriur rö&in loks aSS mér. Dal- vi5 lúgurij situr
afarmárískur mabur, holdgrannur og svarteygur. Ég ré’tti
honum vegabréfih mitt, og þegar hann hefur flett þvf og
velt fyrir sér um stund, styn ég því upp, afc þaft vanti
víst áritun til Marokké, en um leib bendi ég á mi&ann
frá "kollega" hans í Álgeciras, þar sem ég hef nælthann
á eina blabsíbu vegabréfsins. Hann hristir höíuhiír, úf-
inn á svip, eins og hann eigi ekkert ort> urn þetta sib •
leysi mitt og félaga síns handan vib sundih. Þetta er
víst alveg vonlaust. Svo flettir hann vegabréfinu svo-
lítih meira, rétt eins og hann eigi von á ab áritunm
sé þarna einhvers stahar, óg þegar hann sér 190 peseta
seíril, sern ég hafSi lagt heldur en ekki neitt ir.illi
blaha x vegabréfinu, kemur svolíti! vipra í’m»mrvvik hans
og augun dragast svolítib saman. Hann lítur ’ingumsig
og þegar hann sér at> enginn veitir okkur athygii, x 'xr
samstarfsmenn hans eru önnum kafnir vib vega’fc éf ann-
arra farþega, þá skellir hanji stimplinum á vegabréfi.5,
samt heldur laust eins og hann vilji forbast a'6 gera
mikinn hávaða. Um leih óg hann réttir mér vegabréfiíi,
fellur seóillinn a6 sjálfsögbu úr því x iofa K ;;s. Hann
lítur sem snöggvast á mig, réttir svo höndina eft,r
vegabréfi næsta manns.
Hjartaí) í rriér hoppar af gleói. Ég er kominn inn x
Spanafríku og á fyrir hön<]um vikuferb upp £ afskekkt
Berha-þorp í At1asfjöllum. Fari ég varlega, svo aó lög-
reglan bibj i ekki um a6 fá af> sj á vegabréfih mitt og
komist þá aí> raun um, a5 ég hef enga áritun, ætti al 11
a5 ganga eins og í sögu. Söludrengirnir kalla,geiturnar
jarma, asnar kumra. Ég er kominn til Spanafríku.
«
Félagsrit Umf. Reykjauikur
23