Leikskrár Þjóðleikhússins - 05.01.1996, Blaðsíða 35

okkar? Eftir allt sem hún hefur gengið í
gegnum. Hún fer á þessa fundi í góðri trú.
Helga Brá: Jaaá, er það virkilega? En þessi snerti-
miðill hefur víst svipað handbragð og
framliðni maðurinn hennar....lyktar og
talar meira að segja með sömu rödd og
hann.
Helga Gná: Þú heyrir greinilega ýmislegt. Kannski
raddir líka?
Helga Brá: Þeir eru í öllu falli í góðu sambandi þessir
andans menn þykir mér. Eða hitt þó heldur.
Helga Mjöll: Hann er enn þá inni í mér. Það er ekki
flóknara en það....... mér þykir ennþá
ógeðslega vænt um hann. En ef þú held-
ur svona áfram þá er ég farin.
Helga Brá: Á eftir honum þá? Þú ert nú sjaldnast á
staðnum hvort sem er. Ert hvorki með
okkur eða í sambandi við sjálfa þig. Þú
ættir eiginlega að setja afruglara í þig til
að við fengjum loksins skýra mynd af þér.
Hvað ertu eiginlega að pæla?
Helga Mjöll: Maður má nú hugsa sitt, skárra væri það.
En annars finnst mér nánasta umhverfið
oft vera eins og leikmynd, já svona sviðs-
mynd. Um leið og eitthvað breytist í
einkalífinu þá færist allt úr stað í leik-
myndinni.
Helga Brá: Og þú ert þá sviðsmaðurinn ha, eða
sviðskonan kannski? Konan á bak við
manninn.
Helga Mjöll: Kannski. Nei og þó. En eftir að hann
lagðist veit ég heldur ekki lengur hvað er
hvað eða hvað er hvar. Bókstaflega
ekkert er á sínum stað. Leikmunavörður-
inn setur hlutina ekki lengur á réttan
stað................og ég gríp bara í tómt.
Helga Brá: En núna er búið að setja upp nýtt leikrit.
Helga Mjöll: Hvað veist þú um það?.
Helga Brá: Ég er ekki blind.
Helga Gná: Látið ekki svona. Mér finnst nauðsynlegt
að draga línuna einhvers staðar, ég
meina leikhúsið er eitt og manns pers-
ónulega líf er annað. Ástandið er bara