Alþýðublaðið - 03.04.1926, Blaðsíða 3

3. apríl 1926.
ALÞÝÐUBLAÐID
3
væri óþolandi, og sagt við þá:
„Sá, sem ekki er með mér, er á
móti mér, og sá, sem ekki saman
safnar með mér, hann sundur-
dreifir.“
Skölamynd.
Hólmfríður Árnadóttir kenslu-
kona sýndi kvikmynd á miðviku-
daginn er var í nýrra kvikmynda-
húsinu. Bauð hún þangað kenn-
araliði og fleirum. Myndin var
ágæt. Væri skólum happ að geta
notið hennar. Horfendur sjá á
myndinni líkamlegan Jproskaferil
jurta, dýra og manna.
H. J.
Gufunessland
að frá dregnu Geldinganesi er
h. u. b. 340 hektarar. Mestur hluti
þess er mjög vel fallinn til rækt-
unar. Nauðsynlegt væri að athuga
framræsluþörf þessa lands. Þarna
mætti fá mikið beitiland og gott,
ef. það fengi framræslu. Það
minsta, sem gért verður, er að
láta leiguna af jörðihni ganga til
nýrspktar. Það liefir of lengi verið
vanrækt, láglendið út frá Gufu-
nesstúninu, svo ágætt sem það
er til ræktunar. K. G.
AlpmgL
Neðri deild.
Á iniðvikudaginn var urðu þar
mestar umráeður um frv. um þann
viðauka við hafnarlög Reykjavík-
ur, að hafnarsjóður fái lögveð í
skipum fyrir þeim gjöldum, sem
skýrt var frá hér í blaðinu s. 1.
mánud. Var þetta 3. umr. um frv.
Jón Baldv. tók fram, að það væri
flutt til þess að greiða fyrir við-
skiftum aðkomubáta við höfnina.
Það gæti orðið óhagræði stund-
um, ef hafnarstjórinn beitt halds-
rétti þeim, sem hann hefir að lög-
um, og kyrsetti báta, ef ekki væri
hægt að greiða gjöldin af þeim í
Iwert sinn, áður en þeir færu, því
að oft gæti komið fyrir,. að það
væri örðugt í svipinn. Lögveð yrði
trygging fyrir greiðslunni, og
hefði þá hafnarstjóri ekki að eins
að velja um kyrrsetningu eða
enga lögfesta tryggingu ella. P.
Ott. og M. Guðrn. rnæltu á móti
frv. og töldu það óþarft, og áður
höfðu þeir Sigurjón og J. A. J.
lagst á móti því. Vildu þeir held-
ur haldsréttinn en vinsamleg við-
skifti. Breyt.till. frá J. Kjart., um
að undanfella sektirnar fyrir brot
á reglum hafnarinnar, var fyrst
samþykt, en síðan var frv. sjálft
felt með 14 atkv. gegn 6. Verði
nú -hafnarstjóri að grípa til halds-
réttarins og kyrsetja þá aðkomu-
báta, sem ekki er hægt að greiða
gjöldin fyrir á meðan þeir eru af-
greiddir hér, þá er réttast, að þeir,
sem fyrir því verða, snúi sér til
banamanna frv. og krefji þá lið-
sinnis, og þá sérstaklega til þeirra,
sem forustuna höfðu um fall þess,
— P. Ott., Sigurjóns, J. A. J. og
Magn. Guðm.
Frv. um alþingiskjör(skrár), sem
e. d. hafði endursent, var afgreitt
sem lög, og lengist samningstími
kjörskránna um mánuð. Nær sú
breyting einnig til sveita. — Frv.
um sölu á Snæringsstöðum í
Vatnsdai var vísað til 2. umr. og
mentamálan. og um bryggjugerð
í Borgarnesi til 3.umr. með þeirri
breytingu samg.m.n., að framlag
ríkissjóðs til hennar sé ákveðið
eigi meira en 150 þús. kr.
Efri deild.
Þann dag voru 3 mál afgreidd
umræðulaust þar, en um eitt urðu
mjög langdregnar umræður og
vöruðu um þrjár stundir. Það var
ljósmæðrafrv., 3. umr, Var það
loks afgreitt þannig breytt til n.
d., að laun ljósmæðra í sveitum
skuli vera 300 kr. á ári og hækka
þriðja hvert ár um 50 kr., upp
í 500 kr. og sé greidd dýrtíðar-
uppbót á þau. Auk þess fái ljós-
mæður í umdæmum, sem hafa yf-
ir þúsund íbúa, 30 kr. fyrir hverja
100 íbúa, sem fram yfir eru, þó
svo, að öll launin, án dýrtíðar-
uppbótar, fari eigi fram yfir 1500
kr. 1 kaupstöðum, þar sem eru
Einar skálaglam: Húsið við Norðurá.
öll þessi fegurð hefði ekki tilætluð áhrif á
hann. Hann leit út undan sér á majórinn; —
alt var eins og það átti að< vera, og brosið
á andlitinu á Jóni lengdist.
Majórinn var alt af viðbjóðslegur að sjá,
en sjaldan var hann viðbjóðslegri en nú.
Hin syndandi drykkjumannsaugu loguðu af
dýrslegri eigingirni. Hann var líkastur á svip-
inn götustrák, er sér flugu, sem hann langar
til að ná í til að geta rifið af henni vængi
og fætur, eða þá okurkarli, sem sér ein-
hverja leið til að fá 25 af hundraði í vexti
á mánuði.
Það er alkunnug gríska goðasögnin af ó-
freskjunni Medúsu, sem Perseifur drap. Hún
var með þeim ósköpum, að lokkar hennar
voru lifandi nöðrur, og hver maður, sem
á andlit hennar leit, varð að steini.
Þegar Guðrún sá majórinn og varð fyrir
hinu græðgislega augnatilliti hans, var engu
Jíkara en að brugðið hefði verið upp fyrir
henni ásjónu Medúsu. Það speglaðist áköf
angist í hverjum drætti andlits hennar, og
það var eins og hver lína væri meitluð í
afarharðan stein.
En Maxwell leit á þau Guðrúnu og majór-
inn á víxl. 'Það var þunglyndur meðaumk-
unarsvipur á andlitinu, er hann leit á Guð-
rúnu. En það var bót í máli, að augnaráð
drepur ekki, því að annars hefði majórinn
hnigið út af örendur, þar sem hann stóð,
fyrir tiliiti Maxwells.
V. KAFLI.
Það skríðnr til skarar.
Öllum óspiltum mönnum, og flestum spilt-
um líka, mun vera svo farið, að sakleysi
æskunnar, sem fyrir augu þeirra ber, geri
þá að betri mönnum, að minsta kosti í bili.
Það er eins og ósjálfrátt grípi menn angur-
blíð iotning, og eins og þeir andlega séð
dragi skó sina af fótum sér, er þeir nálgast