Føringatíðindi - 01.05.1893, Blaðsíða 5
;u ;i; T5j5ji jba a«q uaur ‘Bj-Buuaq
ji; jiuuio^i njpA JB+Rq jiaSo^t
•ijg;so]q j oqupuijS uioq b; ‘joj
BUIB JBA BJL 'puus BJO;S PSlllfo
BUIB æs J9J BUIB IABq S3«
ludXoj ;b
jniu Sos uuuq i;;os ‘uqiSadAjBq
uub; iqqtup ifAaq uueq i e; 80
‘jnuies iqqi uuuq jba eqqBUis
;e um ipjXoq snuæf i ej,
»-pjj jæui bSis
;b ifeAOj n; uins ‘BunSos e; eej
os Saui ;ej 80 v jæ; eqqeuis
So jniu Sa; ;as — un&ouiBjof
SubS ubujoaos epjeq ;b }\v8
ao jo b; ‘ibj\j« ijuSis So ‘Jnjpi
jhjøa uuuquins ‘jn;æjjn;ojp^
•ijq ueuui eiuuinjq 80 efíiSij
uua ‘buub bjoS iqqi ipunq
L i
24
innar í kór í sinun egnu orin-
dun, um ikki ain hevji veri kjá
staddur, sum tók í háriggin á
honun og baindi hann hagar,
sam hann átti haima.«
Hesin sainasti hálvpegilin hevji
fingi Jænus til at mala á kúlini,
og um morgunin, tá i fólk fór
upp, lógu bájir jassarnir háls
um háls og svóvu framman
firi komfirinun líkasum hunda-
kvolpar,
III.
Tann đagin vóru nógv frem-
mind fólk hjá bóndanun úti á
hedlu.
»Góan dag og takk firi síst« —
»farvæl og Jesus komi attur« —
uoq os ‘i;puii i;;as So njoqs
buib 5jo; 80 ju;;b ijq eiujnq ipjij
‘uuppojj jn;;n jniu ;;np uoq os
‘uueq Jipun ifeASnqs uueq ;e ‘os
uua ijnpuBA iqqi ipJoCS uuejj
•;b ;stipAoq jib; uins ‘e; jdđn
ijbj; 8as nfSSoj ;e tuuoq ifejoj
So jnAjefs snuæ£ qp; pu uaj\r
•;;ofjjs os
luuaq v. npua bjoS ipjnqs uueq
;b ‘ji; Sij;;n;s ao jba »uBipaiu
-oq« uepuaq ;e ‘;si;qi; uueq 1;
‘iffos unfjej/\T 1 ;ba5[ ‘ipjÆoq iqqi
80 abas unq mns ‘;æj snunjj
•unuisnq ab ;n jeujeddojqjnq
jesaq ejÁ05j 80 uim-BJj emoq ;n
‘iunAo;s5jÁoj ab unuepua unuiq
j nfSSXoq ubuib j abas mns
‘snunj-j v. uoq i;đoj ‘ifføs uoq
9»
9
allarmest kvussi tilveran hevur
tvær síur, aina físisliga og aina
ófísisliga, sum eru so platt mót-
settar kvor arari.
Hin ónosligi vetrarđagurin,
tá i eg og Oli gingu tann sama
veg, tá i tann skaji barst á, at
hann datt oman, stó nú so klárur
firi mær, sum hevji ta veri naka,
i var hent ígjár. Ta rann tá
so skiluliga framm firi meg,
kvussu hann fór inn í ta smolu
rókina til at higgja ettir nókrun
seyun, tóat eg varaji hann at,
tí ta var so hált, og kvussu
hann kom bóltanđi niur ettini
rók av rók og so til síst hailt
út av bakkanun.
Oli og eg vóru tair bestu
3