Føringatíðindi - 01.05.1893, Blaðsíða 7

uoui ‘j'bui[bs væn[y[o jia nSuns
[uua uing •nuuijá-J'BS'BAJ'E'j; b
;n spđum5[ jj;;a bji;s n;;Bui ;ia
OS ‘B2[Jo[ui } AB B; XpA05[ UUBLJ
U9ui ‘;;oS jba ijJBøa ubujb
-CSSXo uin ;p nui05[ ;ia iiutuip
uin ;;iui jba bj 'siuiquioyv* íA
unup[5[o;sB5[jBq jn njpA ;ia ‘ijb
;;iq ;sbuuiui ;;oS uub5[ Sv[«
•;UBJ9[9
uib [i; nSnp buib bjøS ;b uxn
i[b5[51bus uuuq i b; ‘iffss uijua
-bui Uins UUØ IJJØA BJØA ubj b;
b[ — ;jo;s BSi[npo J8øs bsjá t;i[
BSijnAgp ;;ib uubj ijSøab5[jo[ui
unoS ; ;b ‘ab uio5[ b; uøui
‘uo[s BSqiBpun buib æs jøj buib
tÍAøq uuBq ;b ‘lífes uubjj -jba
SSoj5[s iquiB o; uøui ‘;Si[nj;o os
61
22
líkasum taravaksna fjoru rundan
um skipi.
Tá blaiv standur um bor.
Krónprinsurin var so spinnandi
óur, men har gjórdist ainki vi.
Tair máttu bliva verandi har í
tjodnini i trí samdogur, men
tá fann kapteynurin aitt gott
rá til at hjálpataimun úr hesun
vanda. Hann bey at lóa adlar
kanónirnar, venda múlarnar baint
niur á taimun og so fíra tær av
ađlar í senn.
Summir officerar hildu ímóti,
tí tair óttavust firi, at tjóđnu-
bókan skuldi gera ain sovornan
stakvorr, at hon sorlaji skipi.
Men kapteynurin var ikki til at
vika og ba tair bara fíra av.
jø b; ‘;siba n; uøj\r •jeSubui
Sa tABq iJBsBq JB5[1[« ‘snuæ£
jnSis »‘[æA Sa [pun5[ bj/
sjjia p; uins ‘nAB;uB5[Jij
ijjib; ab ;;o£ os jæ; bjøS ;b [i;
ao[ bbj n; ;[E5[s ';b jn;;B bujoa
-os buib jæui baøS n; ;sub5[€
‘jn^æjjn^is »‘oS jba UBpuBjj«
»-isbjJS i iddn
;[iBq i; bJoUbj buib o;s iuiuq ;b
‘ddn Bjpi os uiaSoÍs n;so ‘unu
-i[p[qsjBuiBq ia ipjp[8 b; ‘jiujij
-jpA i JBSuisiBJJods æs p; ippi5[s
?1 }uu! vuuiui }í ? Bun[
-pq ihuq ijip Bj8i[ifæj ;;iq ipvøq
‘UBpun nui05[ jib; ums ‘jøj buib
So jn;;E uiq iJBuq uunq [[Aøq
ji;;ø n;o[ Buiy ■ÍSSÁ.o jo;s uib
fi
11
álvara at hugsa um at kasta
meg útav rókini, so eg kundi
fara sama veg, sum mín besti
vinur í verini var farin, og so
sleppa frá at koma haim attur
til hús vi hesum sirgiligu tiin-
dun.
Men ta ferina ivirvann eg
tair ringu tankar, og tók til at
klintrast oman á bakkan (til at
vita, kvat i var blivi av Ola —
antin hann lá á hedluni edla
var farin undir kav.
Tá i eg hugdi út av bakka-
tromini, sá eg aina sjón, sum
bey mær so ímóti, at eg var
nær um at svíma. Eg sá hann
tá liggja nirri á hedluni, og
kavin, runt um har sum hann
3