Føringatíðindi - 01.05.1893, Blaðsíða 6
4U&3{ 'uin unui'sj; Søs nppuq jrej
je ‘^s uoq i ^j uøui ‘jibí jiai
jniu nAeuSøJ ruuøq f jj jeujiuoq
-II -qq uuø euue j[e jba uoji
•sijs ]i; euunqnfSSÁoq ipjjj uoq
ie p j uiqqojsjeáuos vt iuuibjj
Søs iffø[ ‘áuosnfSSAoq ueuie
j abas uins ‘unfjej^ e[un?-ø
•iuiuo[ iju[pu j ifeSunj ej os
‘uijesejpf uejquA uie eCSuis ;e j
snua?£ jeqs ‘»n[ej-[ejoui« euis ta
jnSni[ jba jnjaej uuø jnAy
»qSi[iuigs bjøa iqqi
Sø ipjeq ‘ueuies ujAiuuøjq So jo
spnø epuejq ;e So ‘junqsoy ia
ueuibS je unqqo epjeq So jøq
ejis jia« ‘jnjæj jn.8is »‘ie^[«
»-ui[Bs ure efSuis
jsjij nu unqqo ;e[ — uníijoureppf
Si
io
vinir av verini. Javnaldrar voru
vit, og spælibðdn hovdu vit veri
frá badnaárunun. Har, sum
annar var, vóru altí bájir, og tá
i ta kom klandur ímidlin okkun
smádraingirnar, so at vit fóru
saman at berjast, hjálptu vit
altí kvor orun.
Tá foldi eg rættuliga, kvat
ta vil siga at fola seg trongan
um hjarta. Eg stó nú har í
ainun ringun sta, so eg kundi
væl fari sama veg aisini, og
henda ólukkan og ivingur min,
um hann lá á havsíns botni, edla
i molun nirri á hedluni, loypti
aina sovoma ræslu á meg, at
eg var nærum at missa mínar
fimm sansir. Eg tók nú firi
eqq ifegfi ums ‘eqeu unuoq eSis
uueq ip[nqs pu uøui ‘jjXoq ifAøq
jjuejqeu uueq i ‘SSojqs bjsjøa
bj bjøa qe ejjøq qøq Jnjæj
»’uin jnns uqeq jgj luejsjy t?j
— jillø ipigAqjeSÁøi So ‘eíiuej
-sdej>[s iiy jnns uioq uippo i
‘Sepnuuns jba ejiøq je uSis So i
ej ‘jæ; ijy iqqi [AÍinf[ So uøui
‘jba uoq jg;s nssnAq ‘v [iqs jæi
VidS íe iqqi ]hnp hg unhis
uunAeuiqs[iÍíuie uins ‘»qofpeq«
ij’q jiai v% vaoS jj niiem iiy
•eqeu [p ;jgj iqqi v\ ipunq
‘eueq v jnjsqej iSuy je juáoj
np.\gq jia uin So ‘puuJB uejjn
effiiíjs je iquie jba os ‘nuioq
jia i jeAy[ ‘jojs eSipiijeuo os
jba uoq jj ‘eqeu eddn qqs eej
81
23
Sum sagt, so gjort. Ts var aitt
ojiligt dundur. Tá i ta lísti í
roykinun — tá var tjođnubokan
sokkin.«
Nú bar Jænus uppá mál, at
ta var lii langt út á morgunin,
og hann helt ta vera best at
fáa sær ain blund, árenn kirkjutí
var firi hond.
»Kvat mosnar tú nú um? tú
ert tá ikki so óur, at tú ætlar
tær í kirkjuna í dag.«
»Tú ert tá ikki so óur, at tú
ætlar tær at blíva burtur frá
kirkjuni firsta jóladag.«
»Ja, um tú fert i kirkjuna í
đag, tori eg væl spáa tær, at
tú verur ikki mætari enn Nebbi
á sinni, tá i hann hevji fari