Freyja - 01.09.1898, Blaðsíða 3

FREYJA, SEPTEMBER 1898.
3
jirinnar, en ég vissi að næsta dag
mundi hún rísa aft.ur að nýju.
OLIVE SCHREINER.
(kev. M. J. Skaptasox uýddi.)
ferðasaga
TJNGFRÚ J. A. TIL ÍSLANDS.
(Framhald frá síðasta númeri.)
Urðir, gjár og aðrar torfærur urðu 4
leið okkar. Loksins tókst okkur þó
uð ná rótum fjallsins.
Þarna var það þá, 3COO fet á liæð
og næstum þverhnýft til að sjá.
Þarna lilutum við að klifra upp á
liæzta tindinn ef fyrir ætlan okkar
skyldi náð. Svo við lögðum af stað.
Við hefðum getað gjört okkur ferð-
ina þolanlega liæga á löngum tíma
með því að sneiða og skáskera bratt-
ann, en til þcss var enginn tími, það
var þegar orðið áliðið dags og við
áttum 35 mílna ferð fyrir höndum
áður en við nytum hvílda, svo við
réðum af að klifra beint upp og var
það afar örðugt. Þegar við komum á
neðsta hjallann, fanst okkur hæðin
og brattinn enn ægilegri en fyr, samt
lielduin við áfram og loksins stóðum
við á efsta tindinum. Nú fóru allir
að vinna. Ég negldi fyrsta naglann
í flaggið á flaggstöngina, og svo hver
af öðrum. Loksins var stöngin reyst
Upp, og stóruni steinum velt að henni
og þar á ofan hlaðið smærra grjóti
upp nokkur fet þangað til við vorum
viss um að ekkert veður mundi geta
liaggað henni. Miss Sehaffner skíiði,
og við sunguin skírnar sálminn öll.
Áður en þessu starli var lokið slcall
vflr níða þoka með kalsa regni, og
var þvi dvölin alt annað en fýsileg
orðin; flýttum við okkur því sem
mest við máttum niður af fjallinu
og náðum um miðnætti í áfangastað
oftir 41 mílu ferð um daginn yfir
vegleysur og alskonar torfærui.
Það er óliætt að fullyrða það að
h vergi sö náttúrufegurðin f jölbreytt-
ari en á íslandi þá tekiðer tillit til
þess hversu lítið það er. ísland er
sannkailað undra land. Á norðui -
ströndum þess skín miðnætur sólin
yflr fjöll og dali og strendur sem
náttúran hefur sett sitt meistaralega
innsigli á. Leyftrandi stjörnur upp-
ljóma hinar löngu vetrarnætur, og
norðurljósin leyftra í sinni fjölbreyti-
legu undra fegurð og litbrygðum.
Hið efra er skínandi bjart og dýrð-
legt, hið neðra myrkt, hrikalegt og
kyrt. Fjöllin skína í sinni eilífu hvítu
íss og vetrar. Á suðurlandinu gjósa
hverirnir sí heitir og ægilegir, eins
ægilegir í sínum vellandi hita,eins og
jöklarnir með grimd sína og kulda.
Valla mundi sá maður kalla sig
að hafa séð ísland sem ekki sæi Geys-
ir; þangað var 5 daga ferð, og meiri
tíma máttum við ekki missa ef við
ekki skyldum missa af gufuskipi því
sem við höfðnm ráðið að taka okkur
far með. Mr. Einarsson bauðsttil að
fylgja olckur að þessum heimsfræga
hver og tókum við boði hans fegin-
samlega.
Það var drunga veður morgun-
in sem við lögðum upp í túr þenna.
Ég vafði mig í karlmans olíukápu og
setti upp ullar vetlinga. Við vorum
5 saman, og höfðum einn hest undir
klifjum (inatvöru ög öðrum nauð-
svnjum fyrir 6 daga útivist). Ung-
lings dreng höfðum við fyrir hesta-
svein sem var dröfnóttur í framan af
útiverum, sem hefði tekið sig þolan-
lega út á rauðhærðum manni, en
sem sat mjög illa á ,Frekna,‘ svo
kölluðum við piltinn, sem var ljós-
hærður og hörunds hvítur vel. Með
okkurvarog ungfrú Ólafía, oghjálp-
aði það mikið til að gjöra ferðina á-
nægjulega því bæði var hún fólki og
landslagi kunnug, hafði hún og gott
vald á enskri tungu.
Fyrstu nóttina gistum við hjá
bændafólki sem sýndi oss hina mestu
gestrisni og velvild. Næsta dag eftir
nokkurra klt. reið sáum við staðinn
sem öllum íslenzkum hjörtum er svo
kær—Lögberg hið forna; þar voru
lög upp lesin og réttur þjóðarinnar
í fleiri aldir haldinn, jafnvel á inum
myrku miðöldum eymdar og kúg-
nnar.
Bak við stirndi 4 skínandi fag-
urt vatn 5 mílna breitt og 12 mílna
langt, það er eldhrauns stöðvar,
dæld full af því tærasta og bezta
vatni sem maður eða skepna hafa
nokkru sinni svalað 4 þorsta sínum.
Yegurinn liggur gegnum klofið
berg sem er 200 feta hátt til beggja
hliða. í þúsund ár hefur fólk farið
vegsem náttúran ein hefur útbúið.
Frekni teymdi hestana á undan en
við gengum hægt og gætilega eftir.
Utsýnið var óviðjafnanlega tign-
arlegt. Þessir hamraveggir voru með
undarlegu lagi og virtust gjörðir
af hagleik miklum. Hver steinn eða
bjarglag var lagt ofan á annað sem
væru það manna hendur er um það
hefðu fjallað. Á 3 hliðar var dalur
þessi inniluktur af þessari ramgjörfu
viggirðing; og til þess að fullkomna
listaverk náttúrunnar fellur þar foss
einn mikill með þrumandi nið fram
af háu bergi og hverfur niður í djúp-
an ár farveg—gljúfur.
Fylgdarinaður okkar sagði okk-
ur mikið úr fornaldasögum ísl,
meðan við gengum niður í Almanna
gjá. Þar hafði þessi söguríka smá
þjóð háð margt orðastríð, sem eigi
allsjaldan endaði með blóðsúthell-
ingum og dauða ýmsra hlutaðeigandi
manna. Saga liðinna alda blasti þar
við oss; rituð með tímans hendi á
rústir og fornminjar fornmannanna,
og lesnar oss af fylgdarmanninum.
Við heimsóttum kyrkjuna sem
þar var næst, hún er næsta ellileg.
Prestur skýrði oss frá því að þangað
sæktu 200 mans tíðir á hverjum helg-
um degi; hvaðan sá hópur gæti kom-
ið var okkur óskiljanlegt;því olckur
virtist sem míla vegar hlyti að vera
bæja á milli; svo strjálir voru þeir.
Síðla dags komum við að kotbæ
einum, komu þa„r út konur með
íslenzkt kvennsilfur, fléttaðar körfur
og skorna hornspæni og vildu selja;
síðast kom kona næstum áttræð, og
bauð fram hár sitt er hún hafði skera
látið;'við neituðum verzlunar boð-
um þeirra; lögðum af stað er hestar
okkar voru afþreyttir. Eftir þetta
höfðum við vegleysur einar fen og
flóa yflr að fara; víða urðu hestarnir
að stökkva yfir skurði og pitti, náðu
þeir ekki ávalt lendingu, en sukku
þá í forarkviksyndið niður svo við
máttum halda okkur vcl til að vcrj-
ast falli.
Loks komum við að á mikilli
sem var brúuð með lausum bjálkum
yfir hrikalegum gljúfrum, þarna
hlutum við að fara yfir um. Torfær-
urnar voru búnar og við höfðum rið-
ið um stund með fram háu fjalli
hvaðan við sáum glögglega þenna
óvin sem þegar hafði skotið okkur
skelk í bringu,
Yið lögðum út á brúna; hættan
dró okkur að sér með einhverju helj-
ar afli, jafnvel hún, varð nú girnileg
við stönsuðum á miðri brúnni til að
lfta í kringum okkur, og hið dýrð-
lega útsýni kyrði hjövtun og fylti
þau undrun og lotning.
Næsta nætur stað höfðum við
skamt frá Geysir; morgunin eftir
héldum við áleiðis; og það fyrsta sem
vakti athygli okkar var brennisteins
lyktin frá hvernum sein fylti loftið
umhverfis.
(Framh. í næsta númeri.)