Kennarablaðið - 01.10.1899, Qupperneq 3

3
Yér íslendingar eigum nú eigi allfá blöð og tímarit, er
einungis flytja sórstök mál. Búnaðarmál, verzlunarmál, kirkju-
leg mál, heilbrigðismál, bindindismál, — i einu orði: flest
nauðsynjamál þjóðar vorrar eru íhuguð og rædd hvert í sínu
sérstaka málgagni. Yór verðum nú að álíta., að uppeldi og
kenslumál séu í eðli sínu engu minna varðandi mál en hvert
þeirra, sem nú hafa talin verið, og að þau ættu að vera áhuga-
mál þjóðaiinnar, — ekki einungis einstakra manna, heldur
þjóðarinnar ailrar, hvers einasta manns; því það eru þau, sem
eiga að vera og eru hin eina rétta undirstaða allra. annara
velferðarmála. Það er þýðingarlaust að ætla sér að uppbyggja
þjóðina, að ætla sér að gera hana að svo eða svo mikilli
framfaraþjóð í bunaði, verzlun eða öðrum atvinnugreinum, að
ætla sór að gera hana að svo eða svo vel kristinni, hraustri
eða bindindissamri þjóð, — það er alt þýðingarlaust, ef að
uppeldi barnanna og sönn mentun þeirra er vanrækt. Grund-
völlinn til þjóðþrifa vorra verður að leggja hjá hinum ungu;
það eru þeir, sem hafa í sér fólgna mögulegleikana fyrir því,
að þjóðinni geti þokað eitthvað áleiðis á komandi öldum, —
frækornin, sem framtíðarlíf hennar á að spretta upp af. En
það er skylda hinna eldri að hlúa svo að þessum frækornum,
að þau geti borið góða ávexti á sínum tíma. Að öðrum kosti
er hætt við því, að á sumum stöðvum þjóðlífs vors kunni að
koma í' ljós ofvöxtur, óeðlilegur og skaðlegur vöxtur, en á
öðrum stöðvum að sama skapi rýrnun og dauði. Það er því
sannfæring vor, að það só hin fyrsta og helgasta skylda hvers
manns, sem ann framtíðarheillum þjóðar vorrar, að íhuga þessi
mál og hlynna að þeirn eftir megni.
Vegna þessa, sem nú hefir verið tekið fram, þykjumst vér
hafa fulla ástæðu til að vona, að allir sannir framfaravinir
vilji styðja málefni vort, og vilji sýna það í verkinu, meðal
annars með því að veita góðar viðtökur liinu riýfædda barni,
sem nú kemur til þeirra sem óboðinn og óvæntur gestur, —
Kennarablaðinu.