Kennarablaðið - 01.10.1899, Blaðsíða 14

14
koma upp sérstökum kenslustofmmum í trúarbrögðum mundi
líka óhægt bæði kostnaðar og annara ástæðna vegna. Það
þarf því varla að gera ráð fyrir, að ástandið að þessu leyti
breytist til muna fyrst um sinn.
Hitt er aðalatriðið, og það atriðið, sem ég sérstaklega
vildi tala um: Hvernig á að liaga trúarbragðafrœðslunni ? En
áður en ég leitast við að svara þessari spurningu á þann hátt,
sem ég álít heppilegastan, ætla óg að fara nokkrum orðum um
ástandið, eins og það er nú hjá okkur í þessu efni.
Pað er auðvitað, að þar sem jafnlítið er um barnaskóla
eins og hér á landi, þar hlýtur uppfræðslu æskulýðsins að
vera til muna ábótavant. Ég veit. vel, að margir segja, að
heimilin vinni hér það verk, sem annarstaðar er unnið í skói-
unum, og því fer fjarri, að ég vilji gera lítið úr því, sem
heimilin á íslandi, einkum sveitaheimilin, gera í þessu efni.
Mörg þeirra sýna lofsverða viðleitni og góðan vilja á að menta
börn sín eftir því sem kostur er á. En þrátt fyrir það þótt
viðleitnin víða sé góð, er hún þó ekki einhlýt; til þess að
kenna börnum og uppfræða þau jafnvel í hinum allra algeng-
ustu námsgreinum, þarf meira en góðan vilja; til þess þarf
líka þekkingu, að minsta kosti svo mikla þekkingu, að kenn-
arinn verði aldrei uppiskroppa. IJpp til sveita hér á landi,
þai’ sem engir skólar eru, annast nú heimilin að mestu leyti
um kristindómsfræðslu barnanna. Éað er að eins seinasta
árið, áður en þau eru fermd, í hæsta lagi tvö seinustu árin,
að þau ganga nokkrum sinnum til viðkomandi sóknarprests.
Éað hlýtur að liggja hverjum manni í augum opið, að sú
uppfræðsla í kristindómi, sem prestar hér á landi geta veitt,
er tiltölulega lítil, einkum í stórum prestaköllum. Jafnvel
þótt prestarnir væru allir af vilja og áhuga gerðir, — og um
áhuga þeirra kemur mér ekki til hugar að efast —, þá
eru svo margir aðrir örðugleikar, sem standa í vegi, svo
sem annríki prestanna, vegalengd til kirkjunnar og slæm
veður og færð, einkum á vetrardag. svo að börnin margoft
eigi geta komist þangað, sem spurningarnar eiga að fara
fram. Kristindómskenslan hlýtur því, eins og öll önnur kensla,