Kennarablaðið - 01.11.1899, Síða 11

27
leikur, að það sem börn læra af sögum, það læra þau betur
og það festist betur hjá þeim, heldur en það, sem þeim er
sagt á annan hátt.
Vér látum nú samt ekki þar við sitja; vér álítum, að
börnin þurfi að læra meira í kristindómi en biblíusögur, og
það mun líka rétt vera, að sú kristindómsfræðsla, sem börn
hér geta fengið á þann hátt, mun vanalega vera mjög þunn,
sem kristindömsfræðsla skoðuð. Pau verða því líka að læra
kverið, kristilegu barnaiæi dómsbókina. í sumum skólum mun
nú vera byrjað á kverkenslunni samhliða biblíusögukenslunni,
eða að eins litlu síðar. Þetta er ekki rétt aðferð, að minsta
kosti ekki hin hagkvæmasta; mun ég síðar koma að því at-
riði. En hér get ég að eins tekið það fram, að vanalega er
alt of snemma byrjað á kverkenslunni. Þegar hún byrjar, eru
börnin oft alt of óþroskuð til þess að geta tekið á móti þung-
um og torskildum trúfræðissetningum og melt þær, hversu
vel sem þær eru útlistaðar. Ég hygg,- að það sé enginn ábati
að hraða sér meira með kverkensluna en svo, að henni að
eins sé lokið, áður en börnin eru fermd, kannske í hæsta iagi
árinu á undan, svo að síðasta árið verði notað til þess að
festa dálítið betur hjá þeim vandasömustu atriðin, og útfæra
þau betur en oft er tækifæri til að gera, á meðan sjálfur lær-
dómurinn stendur yfir. En þetta sífelda upplestrarstagl á því
sama hvert árið eftir annað, sem nú er svo algengt, og það
án þess að neinum skýringum sé bætt við, sem heldur ekki á
að þurfa, ef að einu sinni er rækilega útskýrt, — það gerir
áreiðanlega meira ógagn en gagn; það festir að vísu orðin í
minninu, en eykur líka að sama skapi leiða og áhugaleysi.
Ég veít, að það getur verið allmikið kapp í börnum að ljúka
við kverið í fyrsta skifti, — kapp, sem oft verður að halda
dálítið í taumi, því að það borgar sig illa að fara of fljótt
yfir. En þegar þau eiga að fara að lesa upp, þá er alt kapp-
ið horfið. (Framh.).