Kennarablaðið - 01.01.1900, Qupperneq 12

60
formati, því að öllu öðru leyti eru fornsögurnar sjálfar eins
aðgengilegar fyrir börn, eins og þetta kver.
Kennari.
Aths. ritslj.
Yér getum fyllilega tekið 'undir bað, sem hinn heiðraði
höfundur segir um skortinn á góðri lestrarbók. Hann er til-
finnanlegri en svo að frá þurfi að segja. Aðalástæðan fyrir
þvi, að úr honum. hefir ekki orðið bætt enn sem komið er,
mun ekki vera viljaleysi, heidur aðrir örðugleikar. Lestrarbók,
sem gæti talist viðunanleg, mundi kosta vandlegan undirbiíning
og mikið fé.
í bókmentum vorum eigum vér fátt, sem frambærilegt
er fyrir . börn, og það sem vér eigum, er á víð og dreif, svo
að erfitt yrði að finna og velja hið ákjósanlegasta, og því til
viðbótar þyrfti að frumsemja margt. Því á hinu höfum vér
iitla trú, að byggja bókina aðailega á þýðingum. Þær geta að
vísu verið góðar með öðru; en sjálfsagt finst oss, að það, sem
frumsamið er á íslenzku, hljótí að verða yfirgnæfandi í iestrar-
bók, sem ætluð er íslenzkum börnum. Þegar svo tekið er
t.illit til þess, að bókin þyrfti að vera nokkuð stór, — svo stór
og kostnaðarsöm- að minsta kosti, að engar líkur eru til að
útgáfan mundi borga sig, eftir því sem ástandið er nú hjá
oss —, þá fáurn vér eigi séð, að unt muni að ráðast í að
semja og gefa út slíka bók án fjárstyrks; og sá styrkur yrði
vitanlega að greiðast af opinberu fé. Allir vita, að þing og
stjórn hafa veitt ríflegan styrk bæði einstökum mönnum, sem
hafa viljað afla sér sérstakrar mentunar og til að efla hina
hærri mentun í landinu. Er þvi óhugsandi annað en að al-
þýðunni inundi orðalaust verða veittur styrkur til þess aö kenna
börnum sínum að lesa, svo framarlega sem hæfur maður gæfi
sig fram til að gangast fyrir útgáfu lestrarbókarinnar.
Um útgáfu „Fornsöguþáttanna" skulum vér ekkert þrátta
við hinn heiðraða höfund. Útgefendum þeirra gefst kostur á
að „leggja orð í belg“ um það mál, ef þeim sýnist svo. Lík-
legt er, að einkum fyrra bindið,—það bindið, sem höfundurinn