Kennarablaðið - 01.04.1900, Blaðsíða 10

106
við sjávarsíðuna, að börn fái fremur of lítið en of mikið að leika
sér. í sjóþorpunum, þar sem þéttbýlið er mest, er fremur
hætta á hinu, að börnin leiki sér of mikið. Þannig er það hér
í Reykjavík og svipað mun það víðar vera. Fyrri áminningin
getur ekki átt við, þar sem svo er ástatt.
En hór í höfuðstaðnum mætir oss annar stór annmarki,
sem bráðnauðsynlegt væri að rýma úr vegi: Börnin geta
hvergi leikið sér og mega hvergi leika sór. TJti eiga þau og
þurfa þau að vera, þegar veður er bærilegt; það er þeim ómissandi.
En hvar eiga þau að vera? Ekki á túnunum; þau skemma
þau. Og þótt: þeim sé leyft það nokkurn hluta ársins, verður
þó að banna þeim það að vorinu og sumrinu. Á göt-
unum geta þau ekki leikið sér hindrunarlast, og þau mega það
ekki heldur. Þau trufla uinferðina, eiga stöðugt á hættu að
verða fyrir meiðslum og — það sem ef til vili versf ei' —
læra þar allskonar ósiði. Hver sá, sem nokkuð þekkir til götu-
lífsins hór í bænum, hlýtur að sjá það og finna sárt til þess,
að það er alt annað en heillavænlegt fyrir smábörn að hafa
ekkert annað leiksvið en götuna. En vér viljum ekki fjölyrða
um þetta efni, því vér vitum, að öllum þeim, sem hór eiga
hlut að máli, mun það fullkunnugt; en óviðkomandi lesendur
viljum vór ekki þreyta með langri lýsingu á ástandinu hér í
þessu efni.
Á hinu vildum vér þar á móti vekja máls, að úr þessu
þyrfti að bæta. Og vór fáum eigi annað séð, en að mögulegt
væri að laga það, að minsta kosti að nokkru leyti.
Börnin, einkum hin yngri, þurfa að hafa sérstakan um-
girtan leikvöil, helzt einhversstaðar utanvert við bæinn, og ætti
ölium að vera bannaður aðgangur að honum, nema róttum
hlutaðeigendum, sem sé börnurn á vissum aidri, og aðstand-
endum þeirra. Fyrir þá ætti hann jafnan að vera opinn allan
daginn, þegar voður leyfði. Nauðsynlegt teljum vér það, að
umsjón nokkúr væri höfð með börnunum á þessu leiksvæði,
og er líklegt, að ýmsir, bæði menn og konur, mundu fúsir til
að gegna því starfl til skiftis, þótt það yrði lítið borgað. Auð-
vitað mætti búast við því, að ýmsir vanræktu að iáta börn sín