Plógur - 02.01.1900, Blaðsíða 8
8
umgengni sinni við þær og aðhlynn-
ingum, sem við manneskjur væri, og
hafa það hugfast, . að þær hafa til-
finningar eins og vér mennirnir. —-
Þaðerlikaoss mönnunum sjálfum til
sem mestra nota, að fara vel með þær.
Það er þýðingarmikið, starf, að
vera góður skepnuhirðir, og ánægju-
legt, ef það er unnið af dygð
og kærleika til skepnanna, og von
um blessun drottins.
Spurningar og svör.
Er húsmönnum ekki heimilt, ef þeir
hafa heimilaskifti, að flytja með sér
tað undan fénaði sínum, er þeir kaupa
fóður fyrir?.
Svar: Hvorki má flytja hey eða á-
burð af jörðum, nema svo sé umsamið.
Þó hefir ábúandinn naumast tilkall
til þess áburðar, sem ekki er safnað
í hans eigin húsum eða jarðarinnar.
Stendur það alveg á sama hvort heyið cr
keypt af jörðinni, eða af öðrum jörðum;
taðið á að fallatil jarðarinnar, þar sem
því er eytt eigi að síður.
Er húsmenn og vinnumenn skyldir
að greiða sýslusjóðs og sýsluvega
gjöld?
Svar '. Þessu gjaldi er jafnað af
amtmönnum mður á sýslurnar eftir lausa-
fjárstíund, og af sýslumönnum ntður á
hreppana. Og svo af hreppsnefndum á
hvern einstakan gjaldskyldann mann til
sveita, hlutfallslega eftir upphæð auka
útsvarsins. Hreppsnefndir blanda þessu
gjaldi oft saman við aukaútsvarið. Nú
eru það flestir af lögfróðum mönnum,
sem telja það ekki rétt að leggja auka-
útsvar á vinnumenn, (sum staðar mun
það þó gert enn). Ber þeim því ekki
að gjalda sýslusjóðs- og vegagjald. En
lausamenn, sem annars gjalda til sveit-
ar, verða að gjalda það.
Hltt og þetta.
Farsældar löngunin er sjúkdótnur,
sem að eins læknast með forsjálfni
og atorku — með líkaml. og andl.
vinnu (S. J. Backel).
Menn fæðast til að lifa, 'ifa til að
læra og þekkja, þekkja til að velja,
hafna, og njóta, — og hafna svo
stundum óvart þvi bezta. — En slíkt
er sjálfshegnandi vangæzla og fáfræðis-
yndir. (»Stjarnan«.).
Veturinn 1731 var svo góður, að
varla stirnaði á polli allan veturinn.
Fuglar verptu eggjum í miðgóu, og
jörð var skrúðgræn á sumarmálum,
og annar næsti vetur, þar á eftir, var svo
mildur, að kúm var víða beitt út, og
lömb komu óvíða á gjöf allan vetur-
inn.
170J voru 38,760. nautgripir á land-
inu 278,992 sauðkindur, 26,730 hross.
1804 20,325 nautgripir, 218,818 sauð-
kindur 26,524 hross.
1843 23,753 nautgr. 606,536 sauð-
kindur og 33,798 hross.
1889 18,526 nautgr. 28,524 hross
og 577,136 sauðkindur og það ár, var
hér um bil »/3 fl. fólk á landinu, en
i7°3- ___________
7 ára harðindin, 1751—57 dóu rúm
8000 manns úr hungri og harðrétti,
1752 fellu um 50,000 sauðfjár og 4000
hross af tóðurskorti. 1764—84 gekk
fjárkláðinn í fyrra skifti.
SOlSF* Nýir kaupendurað Il.árg.
»Plógs«, fá I. árgang hans, 1
kaupbætur, meðan upplagið
endist. Þessu kostaboði ættu
menn að sinna sem fyrst.
Ritstjóri og ábyrgðarm.:
Sig. Þórólfsson.
Prentaður í Glasgovv-prentsmiðjunni.