Plógur - 21.02.1900, Blaðsíða 6

14
mulin fiskbein óbrend, berja þau
°g höggva svo smátt, að hænsn-
in geti gleypt þau. Ennfremur
má gefa þeim muldar skeljar, rúðu-
gler og brot úr leirílátum. Öll
þessi harða fæða er þeim nauð-
synleg til þess að fá kalkefnið í
eggjaskurnið. Gott er að gefa
þeim lina fæðu einusinni á dag,
t. a. m. graut eða kartöflur og
helzt volgt að vetrinum. Einnig
er gott að gefa þeim kjöt við og
við. Ekki þarf að gefaþeimmík-
ið af því í einu. Þar sem hrossa-
kjöt fellur til, ætti að halda því
til hænsnanna. Það þarf að láta
þau hafa sem margbreyttast að
hægt er; það er líka mjög margt,
er þau vilju éta.
Ef þau fá ekki bein, skeljar
eða glerleir að vetrinum, má bú-
ast við, að þau éti undan sér egg-
in. Bezt er að láta þau sitja
snemma á að sumrinu til þess ung-
arnir verði orðnir sem stærstir á
haustin, þegar kuldinn kemur; eins
til þess að frálagið sé meira í
þeim, því vanalega verður margt
af ungunum hanar, sem bezt er
að lóga að haustinu. Svo erbæði
kostnaður og vont fyrir hænurnar
að hafa marga hana, eptir að þeir
eru orðnir stórir. En þegar hæn-
an vill sítja á og tnaður vill ekki
láta egg undir hana, þá er gott
ráð, að taka hænuna og hana með-
og loka þau inni einhverstaðar
sér, 2—3 daga og mun hún þá
hætta að sitja á. Ekki ætti að
láta hænur, sem hafa ungað út, fara
lausa með ungana hvert sem hún
vill, á meðan þeir eru sem við-
kvæmastir. Þegar vott er á grasi,
eða rigning, geta þeir drepist af
því, er gott til að varna því, að
búa til lítið hús úr fjölum og þarf
það ekki að verayfiralin á lengd,
lata það standa úti og lofta und-
ir hliðarnar rétt svo, að ungarnir
geti gengið út og inn, svo má
gefa hænunni þar innundir.
Bezt er að hafa sem mest
hreinlæti, bæði með að þrífa oft
upp hænsnahúsið og hafa hreinar
ránnar, er þau sitja a, og efhægt
er hvítþvo innan húsveggina úr
kalki. Öll notasemi kemur sér vel
við hænsni og ef hún er viðhöfð,
má gera ráð fyrir, að hænan verpi
sjálfsagt annanhvern dag yfir alt
sumarið og sumir hafa lag á, að
láta þær verpa mikið að vetrin-
um líka. Það væri mjög mikil á-
nægja fyrir íslenzku konurnar, að
geta átt hænsni; þar sem þau
eru, þykir konunum vænna um
þau, en allar aðrar skepnur sínar.
Hænsniu eru heldur ekki arðminni
en nokkrar aðrar skepnur.
Það sem hér er sagt. er bygt
á sjálfs mfns reynslu.
-h
Aths. útgef. Það skal hér tekið
fram, að þessi grein, sem bygð er á
eigin reynslu ísl. bónda í Ameríku, er
í öllum aðalatriðum samhljóða því, sem
reynslan hefur bezt kent oss í hænsna-
rækt hjer á landi, og því, sem norsk-
ir hænsnaræktarmenn skrifa um hana.
En eins og gefur að skilja, er ekki