Rit þess (konunglega) íslenzka Lærdómslistafélags - 02.01.1782, Blaðsíða 10
gg S Th. ttm V>ötH0«veitTiigu
frelfat frá drenslt fsefj ofrmifla oafs, pá fjafa
tnenn n«r fsut íofit etut tnejta erftC'i oit> oat}=
ueittnguna ; fsoíat pá mhritt feftr beöit fsanttig
ttm nocfra ftrtb, tefr fsútt fmámfamatt at £otí
ita og lóta ftttn furíeifa»
%
§. 6.
<Se fsat mí)rarplá| miog wíbt, fem rnetttt
ftafa umfoerft meb fltfutn groptttttt, ebr oilia
afoeita, fá ertt tíbum pcfjit ftefubgreptir einit
ccfi fuÚnóqir til at fá fsat alfurt tneb: feílbr
Deröa menn fíar aí> auf at íeggia abra minni
groptu eöa ffttröi ámeöal áör fagöra fefuös
grapta, foett og enöiíángt um ntpritta. fefir
jjoerfFutöit eru marfaöir í ftgántnni meö aa*
ilttt fá er atgatanöa, at x) eiga feir aílir
at gáttga í jjofuögreptiita, til fejj at tafa tnóti
uatninu úv feirn. 2) 51 at giera foo marga
<tf ()e(fum groptum, fetn ttóg fatttt at oiröaj
lil at gera mfyritta Jnirra. ett altttcnttt oerör
Jat eigi ágoaröat, (joetfu (áttgt ffuli »era
meöal fteirra, meö (>»t at fsat er fontit ttnöir
affieöu mi)rarmnar og (settnar meira cör mintta
rafa: og £at eptir mutt £»crr fteiíoita ntaör
»ita at fara. Síla oilia tttentt, b«öi í £Uorí
»egi og ©mfsióö, eigi láta »era íeugra ímiíí^
ttm fwerfíttröanna, entt 20 ©tig, og jaftu
»el minna, fiegat ntíjritt er tttiog mcfa=gróitt
og »ot.