Rit þess (konunglega) íslenzka Lærdómslistafélags - 01.01.1783, Blaðsíða 51
öf náttúru=fyíf!oríunnú 5t
beiglu, ef t?fir cííD fcmr. $þat er máfmítegunö,
en meö unöarítgrt náttóru. 9Jíen jid fjat fíí)tc
regíuíiga, en tniug á annann |átt enn uatn, pt>í
ítwerfi tjcetir £at ftenöur ne flabi fá, er jiat
Óliggt/ og eingin tnerfi íet)ftc fat eptic ftg.
^utt ^eftr (joftann og glóanbi íit, og ec fcintt
^ngjti froppt- ncejt gulli. ^at fíírajta og
bejta ftnjt famflotit í qoifaftifrígrofum, og
fceitir £á meyiar;ftlfr, eör meytar = qviía<
ftlfr; annarð cr 6ittn mejti £orri goifa = filfurs
brceöör ár smóber íit, enöa tná eg jínóbec giora
ár blanötngi qoifa ftlfure og brennifteinnð, fíaí
blanöíttgrinn foo tempraör, at eitt lóö brenniffeinð
mceti 7 eöa 8 af qoifa-ftlfri. 'ðJíifíu er fsefji jfttí
óber betri og (jreiitni ettn fá enn náttárlegi, ec
futtöittn ec i jerött, bceöi til máloerfð, lcefnfnga,
áftáttuílitar (©tninfe), og gíer*faroa (Örtnaiíí
lering). S}>at frí)ð f>oergi ncerri foo aáöoellöí
liga fent oatnit (*); f>ó bafa menn t miog ftcrfí
um fuílöa, fem tncö funjtu er entt ná fíerfart
giorör, ftet pat foo fjart oröit, at menn ó«fa
meö óantri getatfTatan flegit einn fmáfnett, fem
af qmfa=fTIfrínu fjeftr líapaj. 5)íeö qoifa^ftífri,
látnu i mióa gler^pipu, vega metin (tofga loptftttð.
C*) )þat rnr I ©ibcria*Iatiöi at*if 1769, fettt nátt--
úrligr fullöi »arö f»o fetfiligr, at q»ifa-ftlfc
ftavönabi; og ári ft'Dar gierDu mciflarar fscmft
fulIDa t i)5eturé6org í QovDum auftr, at fat og
Óai'DnaDi.
5Ð 2
III