Rit þess (konunglega) íslenzka Lærdómslistafélags - 01.01.1792, Síða 50

Plutörcfyi 23oE
5°
3- $ap.
STÍii fém eg tií etnð, er tntnum forejattitqitrs
urn ecfi (teíítr (teftr féj uftr. gn Í;ucr6 jþefj,
dt Jtcir fem búa vib fonur ftnar til farn- lagí
nabar, jTf'ttlu attnat^vort vera óbrucfnir, eba tttiog
Ittit fenbir. ^Jv't at f'eir, fem feburnir (tafa tils
fiofnat t brttcfitt|¥ao, vcrba giarnatt ntifit gefniu
ftjri vtni og ofbrpcfiu. vegtta fagbi tDioge*
rtcg til einð piíltúngð, er (tantt fá at ecfi var ttteb
fiálfum fér eba mcb ollu viti: íDreingr! ftann
fabir Jjintt (tefir verit olvabr, f'á batttt gat fúg.
^tetta lcet cg nóg fagt utu getttabinn,
4- $ap.
9fJú er at tala unt itppelbit, og er pá yfirí
£efttb fama at fegia um ntannbpgbina, fettt ntentt
plaga at fegia ttm tnentir og tfróttir, at fíuít
allt verfl einð og f at á at vera, f)á tnegi Jtac
foma Jtrennt til: náttúra (gáfur), Eonjt, og
rant. Sntt vib fonfí jíil eg tilfogn, og vib
»ana t&Eun ebr ceftngu. ilpp^aftt er at jþacfa
gáfunttm, fratnforina tiífegninni, en algiorí
lcifann etlu fantan. QJanti nocfut (tér tií, jtlí)tr
bpgbitt enbilega at verba at |>ví leitivonttbí jíoí
náttúra átt tilfagnar er ólínb, tilfogtt átt náttúru
er ónceg, og íbfan, án (werratvcggia ftejjara, ncer
écfi fjeim. (£inð og til aft*=prfiti £arf fprft góba
forb, ^arnceft repnbann afrjmann, og ftbatt
frióvfatnt fcebi, eittð er fiér: íJJáttúran (gáfurnar)
fvarar