Margvíslegt Gaman og alvara - 01.01.1818, Blaðsíða 186

— • >86 -
bflv ifjsr og nœrjlum cituíngig a& í rri>Dini cst*- ícitas
ýöt ncfttbuft geijllcgir pn, cíta jafnt'cl ftban, cinf,
um fœrbir, ab £cio fcruc^u etrum bctur, en fcinir
fem ccfi .ítrucfn, lcifmcnn. fþar um ritnar,* fcin
gagnfunnugur, þeim ftjcrí frá&rugttinn nafnfr«oitr
jnabur, »B. THomvr>am, cr fjann t cinni jlofu jinni
fflHttr mnga fDJiítifattna: 23«cí>nfn- vínát«u.
2(b ófpart Itaft á fprnoíbum jtaltuö ucriö á
aifamtgum í ©attatjclbí, og fjolfci mcrfiéqjovfca og
famnínga rcrifc 6t)rjafcur og [gFíafcur mcfc fcirra
Uppíófanfci realeifcfTu, rotía ^ogurnar af þcírn
gtfmht fcínfftt Œtífctmi og St'róv fjcirra, fcm
Bofob Jínrcr fjefh’ fýní; ciná og Dr. (5. t. 25a(
t>cnt afc famftftnginn ttm fcpgrann mcnn, fcm
cvlenfciá cr prfcin ftfcan afc aimcnnu orfctaEí: afc
í)ann fe fcygnr, fem Sorgmeiffati, cöa ítaft
Sorgmeiffara nicgo, fe fcrcgin af jjrifngófcum
verfunum <lfcri tíma, jjcgar öínFjallarar róru fi>rír
Síáfcéitté rcifníug, unöir fmorju FRáöfiúfi, jjoor þcfáir
Scöur 0tafcannn — fcgir (tann — rcítu fnrir fcr
innum'fcitgícga naufcfpnjtim fcirra og gogni, fram
unfcir fcag, pó trcggcngí og flogult rcitti fxim opí
fjeimleifcil. ©n — fií gófca inntcFt, fcm Fjaílnrar
þcir ga'ftt jjciitt orlcga, of ófriFnuni og aílt tippíífg;
onbi unfcirjFofcu cfni otná og olfánga, cfamt ofir,
turfcum í öítfln, (jrt ftg a'fjrcifanlcga í Ijófi í Iioerá
tiuá jjriflegum og borgmeiftarategum maga;
þoí, mcbaí ótal annara náttúru Frapfa olfa'naa, má
maFfega tcíjs jþcirra nœranfci og fciíanfci gáfu,
ftöorja Sórafc’ pg oifcfaúafí, 5?ap. 32, í fcocnu iþau
f-