Helgarpósturinn - 22.06.1979, Blaðsíða 9

—hs/QdrpOStUrÍnrL—Fösiiídagur 22. júní 1979
9
og pylsuát í regni
Plastlúðrar
I heimi þar sem sjálfstæöi
þjdöa er býsna fallvalt er þaö
skylda þeirra er viö sjálfstæöi
búa aö fagna þvi — aö minnsta
kosti af og til, jafnvei þótt þeir
telji aö s iálfstæöiö m®tt i vera
meíra og öruggara.
Nú er nýliöinn þjööhátlöar-
dagur okkar, 17. júnl, þrít-
ugasti og fimmti afmælisdagur
lýöveldisins, og ýmsar tilraunir
til hátiöahalda hafa veriö
geröar um land allt.
Trúlega þarf mikla bjart-
sýnismenn til aö skipuleggja
útisamkomur á íslandi, og sem
betur fer viröist vera nóg til af
bjartsýnismönnum sem á
hverju ári I sögu okkar unga
lýöveldis hafa reynt aö
skipuleggja stórbrotin hátlöa-
höld allar götur siöan lýst var
yfir stofnun þessa lýövéldis i
stórrigningu á Þingvöllum.
Þegar ég segi aö þaö þurfi
bjartsýnismenn til aö skipu-
leggja þjóöhátiöarfagnaö
Islendinga þá á ég siöur en svo
við aö íslendingum sé ekki jafn-
umhugaö um og öðrum að gleðj-
ast yfir sjálfstæöi sinu -+ þeim
er meira aö ségja svo annt um
þetta sjálfstæöi aö þeir hafa fal-
ið annarri þjóö varðveislu þess
— það er veðráttan sem gerir
útiskemmtanir aö happdrætti
meö ólöglega litlum vinningslik-
um. Eöa kannski er það bjart-
sýni þjóöar sem býr við óblitt
veður en lifir I staöfastri trú á
sólskin.
Sautjánda júnl siöastliöinn
vorum viö, sex ára gamall
sonur minn og ég, staöráðnir i
aö gleöjast með glööum og
ösluöum niöur i miöbæ i
skemmtanaleit. Viö rústirnar á
Bernhöftstorfunni staönæmdust
viö og litum yfir hátiöasvæöiö
fánum prýtt, þar sem fólk
reikaöi um i þolinmóöri leit aö
dægrastyttingu,sem ekki virtist
vera á hverju strái; nema hvað I
sölutjöldum viö Lækjargötu gat
fólk verslaösér til skemmtunar.
Þessiverslun virtist aö mestu
leyti vera rekin á vegum
einhverra iþrótta- og heilsu-
bótarsamtaka og þarna var á
boðstólum ýmiss konar glingur
sem hver fátækur sigauni heföi
veriö stoltur af aö falbjóöa á
sveitamörkuöum afskekktra
byggöa þar sem litskrúöugt
plast lokkar augaö. Allskonar
bllstrur og lúörar og jafnvel
stafir sem vældu þegar pjakkaö
var með þeim í jörðina seldust
eins og heitar lummur og
gauragangurinn var þvilikur,
aö afgreiöslufólkið var
orðið hást af að æpa háar tölur
til krókloppinna kúnna, sem
fyrir siöustu vasapeningana
sina létu þann draum rætast aö
geta blásið einhverja lagleysu i
plastlúður lýöveldinu til dýröar.
Kannski var þessi músik betri
en engin, þvi viö feögarnir
fórum næstum því meö öllu á
mis viö þann homablástur sem
tilheyrir stórhátlöisdögum. Þó
geröust þau undur og stórmerki
aö þegar viö komum frá þvi aö
huga aö fuglum á Tjörninni
heyröum viö fagurt hornakvak
og gengum á hljóöiö. Og viti
menn; fyrir utan Iönó sat
heil lúörasveit inni I strætis-
vagni og blés af hjartans lyst,
enda hljómburöur I strætis-
vögnum trúlega ekki slöri en á
öðrum stööum.
I Austurstræti voru leikin
dægurlög I pylsuvagninum,
plastlúörar þeyttir og blöörur
sprungu meö háum hvellum, og
viö pósthúsiö stóö þungbúin
mannþyrping meö svipuöu yfir-
bragöi og gjarna sést á siysstöö-
um eöa viö stórbruna. Viö slóg-
umst I hópinn og ég lyfti drengn-
um upp á axlirnar og spuröi
hann siöan hvaö hann sæi:
— Jú, það eru trúöar, sagði
hann.
— Og hvað eru þeir aö gera?
spuröi ég, strax oröinn forvitinn
þvi trúöar eru meö skemmti-
legri mönnum.
— Þeir eru að hella yfir sig
vatni, sagöi drengurinn.
Þetta þótti mér merkilegt, þvi
þaö siöasta sem mér haföi til
hugar komiö þennan rigningar-
dag var aö hella yfir mig vatni.
Þetta hlýtur þó aö hafa veriö
satt, þvi ööru hverju sá ég
vatnsgusur á leiöinni upp 1 loftiö
til móts við þaö vatn sem var á
leiöinni niöur.
Ég er þó þvi miður hræddur
um aö margir hafi fariö á mis
viö þessa góðu skemmtun, þvi
hana sáu ekki aðrir en börnin i
fremstu röð, foreldrarnir aö
baki þeirra og siðan börnin i
þriöju röö seni sátu á öxlum for-
eldra sinna.
Fleiri skemmtiatriöi sáum viö
ekki í miöbænum þennan dag,
en auðvitaö höfum viö sann-
spurt aö viö höfum misst af
ýmsum óborganlegum atriöum
svosem kassabilaakstri, viöa-
vangshlaupi o.fl. En maöur
getur vist ekki ginið yfir öllu.
Þarna voru nokkrir
útlendingar á kreiki, auöþekktir
frá Islendingum á þvi aö þeir
voru undir það búnir að
lenda í rigningu,* plastlúöra
höföu þeir enga en aftur á móti
góðar, skósiðar regnkápur.
Bæjarferö okkar feöganna
lauk vitaskuld á heföbundinn
hátt meö pylsuáti og leituöum
viö afdreps undir Otvegsbank-
anum.
Svo héldum viö heim og fórum
i þurrt. En þrátt fyrir allt þetta
haföi skemmtanafikn okkar
ekki veriö svalaö, svo viö fórum
aftur á stúfana, ’itum viö á
Kjarvalsstööum og skoöuðum
siöan bilasýningu i Laugardals-
höliinni. Slöan heim aftur aö
ræða atburöi dagsins:
— Var 17. júnl llka svona
þegar þú varst lltill? spuröi
hann.
— Svonahvernig? svaraöi ég.
— Bara svona, sagöi hann.
— Ég ipan þaö ekki alveg,
sagöi ég. — Þaö er eins og mig
minni þaö hafi veriö meira sól-
skin. Og pylsurnar betri. Og svo
var sungiö á Arnarþóli og jafn-
vel sýnd leikrit.
— Jahá, sagöi hann. — Er
ógurlega langt siöan þú varst
litill?
— Ekkert ógurlega, ég er
jafngamall lýöveldinu.
— Hvaða lýöveldi?
— Islenska lýðveldinu.
— Jæja, sagöi hann. Ertu
jafngamall íslandi? Eigum við
ekki að koma aö spila ólsen-
ólsen?
Svo spiluöum viö ólsenólsen
og hvildum lúin bein þakklátir
þeim bjartsýnismönnum sem
ótrauðir skipuleggja útihátiðir i
þessu regnvota lýðveldi.
Aö ári veröur örugglega
sólskin.
Helgi Sæmundsson — Hrafn Gunnlaugsson — Jónas Jónasson —
Páll Heiöar Jónsson — Pétur Gunnarsson — Steinunn
Siguröar dóttir — Þráinn Bertelsson
hringbordid
í dag skrifar Þráinn Bertelsson
VERÐUR „BJORINNFLUTNINGUR”
BANNAOUR EOA LEYFÐUR ÖLLUM?
Af þessum sökum mun. fjár- I
málaráöherrum a.m.k.tveggja
siöustu rikisstjórna hafa verið
kynntar hugmyndir að breytingu I
á framangreindri reglugerö, sem
ganga i annaö hvort þá átt aö
svipta farmenn þeim rétti aö
flytja bjór inn i landið eða þá hitt
aö leyfa öörum þegnum landsins
aö njóta hins sama.
Nú stendur fyrir dyrum ein-
hvern tima á næstunni að taka
umrædda reglugerö til endur-
skoðunar af ýmsum sökum og aö
sögn Björns Hafsteinssonar,
deildarstjóra i tolladeild fjár-
m ála ráðune yt isi ns munu
hugmyndir aö breytingu á þeim
ivilnunum, sem farmenn og flug-
fólk nýtur, veröa kynntar Tómasi
Arnasyni fjármálaráðherra.
Viö spuröum Björn hvort þess
væri að vænta, aö breyting yröi
gerö á þessu reglugeröarákvæði
um bjórinn:
„Þaö er ekki mitt að 'taka
ákvöröun um þaö. Ég býst viö aö
þaö sé pólitísk ákvöröun,” sagöi
Björn.
Björn kvaöst vera þeirrar
skoöunar, aö það væri visst
ósamræmi i þessu efni og
ráöherra yrbi kynnt það, þegar til
endurskobunar á reglugerðinni
kæmi.
Fjármálaráöherra hefur það
þannig i hendi sér aö leyfa að
hluta bjómeyslu á tslandi meö
þvi að leyfa almenningi, öllum
feröamönnum, aö flytja með sér
ákveðið tiltekiö magn af bjór inní
landið! Taka af farmönnum og
flugfólki þessi sérréttindi eöa láta
óbreytt ástand gilda.
— HH
ENDURSKOÐUN A REGLUGERÐ í BÍGERÐ í FJÁRMÁLARÁÐUNEYTINU
Svo getur fariö aö innan
skamms veröi numiö á brott úr
reglugerö ákvæði, sem heimila
farmönnum og flugáhöfnum aö
flytja meö sér bjór inn I landið.
Tómas Árnason fjármálaráö-
herra lýsti þeirri skoðun sinni i
viötali við Helgarpóstinn, að hann
teidi þessi sérréttindi óeðlileg.
„Mér finnst þetta satt aö segja
óeðlilegt, aö þeir sem hafa þaö aö
atvinnu aö fara á milli landa fái
sérstaka aöstööu umfram aöra i
sambandi viö þetta,” sagöi
Tómas.
Hann vildi ekki frekar tjá sig !
um málið, þar sem hann hefur
ekki fengið það til athugunar enn.
Þannig er heldur ekki loku fyrir
þaö skotið, aö reglugerðinni verði
breytt á þann veg, að allir, sem
koma heim frá útlöndum fái að
njóta sama réttar og farmenn og
flugfólk.
Farmenn og flugfólk fær að
flytja meö sér inn I „bjórlaust”
landiö tiltekiö magn af bjór sam-
kvæmt „.reglugerð um toll-
frjálsan farangur feröamanna og
farmanna viö komu frá útlönd-
! um” (nr. 95/1978).
1 Þar segir, að flugáhafnir megi
hafa meö sér 12 bjórflöskur, en
skipverjar á erlendum skipum og
islenzkum skipum, sem eru 20
dagaeöaskemurí férðmega hafa
með sér 24 flöskur. Skipverjar á
islenskum skipum, sem eru
lengur i féröum en 20 daga mega
hafa meö sér 48 flöskur.
Þessi regla er áratuga gömul
og yfirleitt túlkuð af þeim, sem
hagsmuna eiga aö gæta, sem
launauppbót eöa eins konar
friöindi, sem byggist upp á hefð.
Ekki eru þó allir á eitt sáttir i
þessu efni.
Þeim, sem um fjalla ogfleirum
þykir hér vera um augljósa
mismunun aö ræöa. Almenningi I
landinu sé bannað það, sem fáum
útvöldum sé heimilaö. Og það i
landi, þar sem bjór er bannaður.
Valgerður Þóra M. Benediktsson:
Nokkur lokaorð til Særúnar Stefánsdóttur
1 grein S.S. I Helgarpóstinum
15. júní sl. (um Grundarmálið)
er þess gætt aö takast ekki á viö
hinn raunverulega vanda og allt
sniögengiö sem raunverulega
þarf útskýringa viö.
Ég trúöi ekki minum eigin
augum þegar ég las þvælu S.S. I
fyrstu atrennu á Elliheimiliö
Grund I Helgarpóstinum. Hins-
vegar varð ég ánægö þegar ég
fór aö vinna á Grund og vonandi
hafa augu min sýnt þaö.
Samkvæmt Orðabók Arna ,
Böövarssonar þýðir elliær: 1
genginn I barndóm. Eftir þeirri
sömu orðabók er merking orös-
ins vanheill: sjúkur, ekki heill
heilsu. Þvi miöur hef ég ekki
læknaoröabók við hendina.
Dylgjum um að ég lýsti ýktri
mynd af Grund vísa ég algjör-
lega á bug.
Af hverju nefnirS.S.ekki nöfn
meðsystra sinna I hanska- og
óréttlætismálinu?
Austurháaloftiö er neyöarráö-
stöfun sakir sjúkrarúmaskorts
borgarinnar.
Þjóbin má sækja Grund heim
og þar er frjálslegur heimsókn-
artími.
Veit S.S. hvaö þaö er aö ann-
ast örvasa gamalmenni I
heimahúsum? S.S. fylgist meö
timanna rás og upplausn stór-
fjölskyldunnar.
I ádeiluskrifum þarf að kynna
sér málin niöur I botn og skipu-
leggja skrif sin.
Valgeröur Þóra M.
Benediktsson
17. júni 1979.