Helgarpósturinn - 22.06.1979, Blaðsíða 19

—he/garpásturinn- Föstudag
ur 22. júní 1979
19
SAMSTARF ER ALLTAF
SPURNING UM ÞROSKA
Rætt við Óla G. Jóhannsson listmálara á Akureyri
um myndlist, samsýningar og Gallery Háhól
Samsýning fimm myndlistar-
manna I Gallery Háhól á Akur-
eyri, VOR 79, sem stóö dagana
2.-10. júni var með meiri háttar
viOburðum I myndlistarlifi
Akureyrar. Eins og greint var
frá I Helgarpóstinum nýlega
sýndu þar: Alfreð Fióki 12rauð-
og svartkritarmyndir og túss--
teikningar, óli G. Jóhannsson
átti 10 akrýlmáiverk og fimm
tússog vatnslitamyndir, Kjart-
an Guðjónsson 10 vatnsiita-
myndir og lltógrafiur, Eirikur
Smith sömuleiöis 10 vatnslita-
myndir og oliumálverk og
Baltasar 7 olIumálverk.Mikið
fjölmenni var við opnun sýning-
arinnar og flestar myndirnar
seldust strax fyrsta daginn, en á
fjórðadegisýningarinnar áttum
viðrabbvið Óla G. Jóhannsson,
sem á og rekur sýningarsalina
Háhól (og er það reyndar kapi-
tuli Ut af fyrir sig að helsta
myndiistarsetur Akureyrar
skuli vera rekið af listamanni og
án nokkurrar opinberrar fyrir-
greiðslu).
Við spurðum óla fyrst hvort
þetta væri stærsta sýning sem
haldin hefði verið siöan hann
byrjaöi rekstur gallerisins.
— Þettaerustærstu nö&i sem
hér hafa sýnt á einu bretti og
þetta margar myndir sem nú.
Allir þessir málarar hafa haldið
hér sýningar áöur nema Alfreð
Flóki, en þó hefur hann átt hér
myndir meö á sýningum.
— Aðsóknin er góð?
— Aðsóknin hefur slegið öll
met, bæði opnunin og þeir fjórir
dagar sem liðnir eru af sýn-
ingunni. Hámarkið á 10 dögum
var hjá Halldóri Péturssyni á
sinum tima, 1200 manns. Núna
komu 500 manns strax á fyrsta
degi og eftir fjóra daga hafa tæp
lega 100 manns séð þessa
sýningu. Yfirleitthefur þaðekki
Óli G. Jóhannsson listmálari.
geflst vel aö byrja sýningu þeg-
ar svona er orðið áliöið vors, en
að þessu sinni hefur það ekkert
haft að segja, að sýningardag-
arnir eru fyrstu eiginlegu sum-
ardagarnir sem við fáum f ár.
— Hefur þá salan verið meiri
en gerist og gengur?
— Já, allar minar myndir seld
ust strax á fyrsta degi, og einn-
E\^AF, Rafferty, kúrekarokk og rúsínan
Earth, Wind And Fire
— I am
Nú hefur ein vinsælasta
hljómsveit diskótekanna,
Earth, Wind And Fire, sent frá
sér nýja breiðskifu og heitir hún
I am.
EWAF var stofnuö áriö 1971 af
Maurice White, og hann hefur
alla tið veriö höfuð hljóm-
sveitarinnar. Auk hans mynda
EWAF Verdine White, Philip
Bailey, Larry Dunn, A1 Mckay,
Ralph Johnson, Johnny
Graham, Andrew Woolfolk og
Fred White. Þriggja manna
blásturssveit er einnig tengd
hljómsveitinni og skipa hana
Don Myrick, Louis Satterfield
og Rahmlee M. Davis.
Það tók EWAF ekki langan
tima að komast á toppinn og er
skemmst frá þvi að segja, að
allar plötur þeirra hafa selst
yfir gullmarkið (500.000 eintök)
i Bandarikjunum. Það sem
gerði EWAF svona vinsæla var
sérstæð blanda jazz og funks,
gripandi melódiur og jákvæður
boðskapur um alheimsbræðra-
lag I textum. Siðan er diskóöldin
rann upp varð tónlist þeirra ein-
faldari I grunninum (fyrir
travoltana) en yfirbyggingin
hin sama.
Og þannig er einnig þessi nýja
plata þeirra byggð upp. Nú
þegar er eitt laganna orðið
mjög vinsælt, Boogie Wonder-
land, en fleiri lög á henni eiga
örugglega eftir að heyrast mikiö
1 sumar.
Gerry Rafferty —
Night Owl
Skoski rokkarinn Gerry Raff-
erty kom á óvart á siðastliðnu
ári með mjög góðri plötu, City to
City, og hafa rokkunnendur
beðiö með eftirvæntingu eftir
næsta skrefi hans. Og nú er það
stigið; platan Night Owl er ný-
komin á markaðinn.
Night Owl, sem hefur að
geyma 10 lög, öll eftir Rafferty
sjálfan, er mjög svipuð siðustu
plötunni og þvi hvorki hægt að
segja að honum hafi farið fram
né aftur. Og allt það lof sem
Rafferty hlaut fyrir City to City
á hann skilið fyrir Night Owl.
Afturámóti hlýtur hann að
verða að gera enn betur næst, ef
hann ætlar sér að halda þeirri
virðingu sem borin er fyrir hon-
um i dag. Og það verður ábyggi-
lega erfitt.
Marshall Tucker Band
— Running Like The
Wind
Ein þeirra mörgu kúreka-
rokkhljómsveita sem njóta mik-
illar hylli i Bandarikjunum, en
eru lltiö sem ekkert þekktar hér
á landi, er Marshall Tucker
Band. 1 henni eru Toy Caldwell
— söngur, gitar, Tommy Cald-
well — bassi, söngur, George
McCorkle — gitar, Doug Gray
— söngur, ásláttarhljóöfæri,
Paul Riddle — trommur og
Jerry Eubanks — söngur,
blásturshljööfæri.
Marshall Tucker Band var
stofnuð 1970 og tilheyrði þeirri
bylgju bandarlskra hljóm-
sveita, sem eingöngu hafði tak-
markast við bari I Suöurrikj-
unum þartil Allman Brothers
gerðu hana alþjóðlega.
Nýja platan þeirra félaga,
Running Like The Wind, inni-
heldur sjö lög og eru þau flest
eftir Toy Caldwell. Tónlist
Marshall Tucker er nokkuð frá-
brugöin þvi sem gerist innan
þessarar stefnu og munar þar
mest um blásturshljóöfærin.
Þetta er plata sem enginn
gegnum árin verið einn fremsti
rokkari U.S.A. en hefur undan-
farið alið manninn I Texas hjá
útiögunum og virðist una sér
vel.
A One For The Road, flytja
Willie&Leon svotil eingöngu
gamla „standarda” (við Islend-
ingar köllum slik lög „lumm-
ur”) ss Sioux City Sue (á isl.
Anna i hllð), You Are My Sun-
shine, Danny Boy, Summer-
time, Am I Blue, Stormy
unnandi kúrekarokks ætti
láta framhjá sér fara.
að
Willie&Leon— One For
the Road
öllu meiri kúrekar eru þó
félagarnir Willie Nelson og Leon
Russel, sem nýlega létu tveggja
platna albúm frá sér fara og
kalla það One For The Road.
Wiilie Nelson er einn helsti
laukurinn i hinni svokölluöu út-
lagahreyfingu sem hefur aðsetur
sitt I Austin I Texas. tJtlagarnir
eru svo nefndir vegna afstöðu
sinnar til þess, sem er að gerast
I Nashville og einnig og sérstak-
lega vegna lifsskoöana sinna.
Þeir hugsa mest um að njóta
lifsins (náttúrlega milljónerar)
og spila fyrir hvorn annan þá
tónlist sem þeir unna, en hafa
engar glfurlegar áhyggjur af
þvi hvort plötur þeirra seljist
eður ei. En þrátt fyrir það njóta
þeir mikillar hylli i Banda-
rikjunum og eru tiðir gestir I
efstu sætum kúrekalistans þar
vestra.
Leon Russel ætti aö vera
óþarft að kynna. Hann hefur i
er svo búinn að spila plötur
þeirra upptiiagna, áður en hann
veit af og þá hleypur hann,
einsog sigarettulaus nikótlnisti,
úti búð eftir meiru.
PS. 1 plötupistli i siðasta blaði
var ranglega sagt að Sigurður
Karisson léki á trommur á plötu
Ljósanna I bænum, Disco
Frisco. Trommuleikari
Ljósanna Gunnlaugur Briem
lék á plötunni og stóö sig vel.
Beðist er velvirðingar á þessu,
Weather ofl. Og viröist ek fram-
hald þeirrar plötu sem Willie
gaf út I fyrra og sló I gegn, Star-
dust.
Dire Straits —
Communiqué
Pylsan I rúslnuendanum á
þessum plötukynningarpistli
minum I dag, er svo hin riýja
plata Dire Straits, Communi-
qué.
Dire Straits var smágrúppa,
sem enginn hafði trú á þartil I
fyrra að þeim skaut allt I einu
uppá stjörnuhimininn með lag-
inu Sultans of Swing, tæpu ári
eftir að það haföi verið gefið út.
Dire Straits voru þá búnir aö
ig myndir Kjartans og Eirlks.
Nú má segja að flest allar
myndirá sýningunni séuseldar.
Og þetta gerist þrátt fyrir það
að hér séu sýndar saman tiltölu-
lega dýrar myndir.
— Nú hefur þú fylgst meö
sýningum hér um nokkurt skeiö.
Hvernig eru kaupendurnir að
þessum myndum. Eruþaö alltaf
þeir sömu?
- Já, ég geri mér nokkuð
ljósa grein fyrir þvi hvernig
landið liggur. Það má segja að
hér I bæ sé orðinn nokkuö stór
hópur safnara, sem fylgist vel
meö sýningum. En það eru Hka
alltaf að koma nýir og nýir
kaupendur, og það er eins og ef
menn byrja aö fara að kaupa
myndir, þá koma þeir aftur og
kaupa aftur. Fyrsta myndin
sem menn kaupa verður yfir-
leitt ekki sú siðasta.
— Er fólk kannski aö fylla
upp alla stóru veggina I nýju,
grlöarstóru húsunum sinum?
— Við Islendingar búum i
heildina ansi vel. Hins vegar
finnst mér það ansi grátlegt, og
þá ekki bara sem listmálara,
við þessi nýju hús hve mikið af
þeim eru glerhallir en litiö af
veggjum.
— Eru félög fyrirtæki og
stofnánir ef til vill að verða með
stærri kaupendum málverka?
— Það er farið að bera á þvi,
já. Menningarsjóður KEA og
menningarsjóöur Akureyrar-
bæjar hafa stutt við bakið
á myndlistarmönnum á þennan
hátt, og það eru alitaf að koma
ný fyrirtæki inn i þessa mynd.
Ég minnist I svipinn heildversl-
ana, útgerðarfélags og fleiri
fyrirtækja, sem keypt hafa hér
myndir.
— Hneigjast málarar til að
vinna myndir með sölusýningar
i huga?
— Sá hugsunarháttur er ef-
laust til, en sá málari sem fer að
gera það verður ekki lengur
hann sjálfur. Hann gerist óheið-
arlegurogsllkum málurum get-
ur ekki farnast vel til lengdar.
Ég get svarað fyrir alla þá, sem
hér sýna, að hver þeirra hefur
þróaðsinn sérstaka stll. Sú þró-
un verður aldrei með sölu I
huga, heldur er það maðurinn
sjálfur og þaö sem hann .er að
gera, sem er til sýnis.
Framhald á 21. siöu.
Popp
eftir Pál Páisson
hljóörita piötuna Communiqué,
en frestuðu henni um óákveöinn
tima þegar gamla platan rauk
upp vinsældarlista heims-
byggðarinnar.
En nú er hún sem sagt komin.
Og er enn betri en hin fyrri.
Aðdráttarafl Dire Straits er
ekki bara fólgið I stórgóöri
tónlist. Þeir spila einnig mikið á
forvitnina i fólki — illfáanlegir i
blaðaviðtöl osfrv. — en það virð-
ist góð leið til að komast á topp-
in sbr. Elvis Costello. Textar
þeirra eru lika uppspretta
óendanlegra heilabrota, —
segja i senn allt og ekki neitt
einsog góðum texta ber. Tónlist
þeirra virðist einnig I fyrstu alls
ekkert sérstök (kannski er
styrkur hennar einmitt fólginn I
þvi). En siðan siast hún smátt
og smátt innl hlustandann, sem
Einvígiskapparnir
THE
DUELLISTS
Ahrifamikil og vel leikin litmynd samkvæmt
sögu eftir snillinginn Josep Conrad,sem byggð
er á sönnum heimildum.
Leikstjóri: RidleyScott.
Islenskur texti.
AÐALHLUTVERK', Harvey Keitel, Keith
Carradine.
Sýnd kl. 5,7,9.
Bönnuðinnan12 ára.