Helgarpósturinn - 22.06.1979, Blaðsíða 6

6
Fostudagur 22. júni 1979 —helgarpósturínrL.
Vegg-
skriftir/ eða „graffiti" eins og það heitir á erlendum
málum/ eru snar þáttur í umhverfi manna í borgum út
um allan heim.
Með slíkum skrifum eru menn að koma á framfæri
hugmyndum sínum og skoðunum. Hvort sem það er í
hita augnabliksins/ eða skipulagt fyrirfram. Mál-
efnin sem tekin eru fyrir eru hin margvíslegustu, þó
kannski oftar en hitt af heimspekilegum- eða póli-
tískum toga spunnin.
Meirihluti hinna pólitísku veggskrifta er kominn frá
minnihlutahópum á vinstri kantinum, þar sem þeir
lýsa yfir vanþóknun sinni á því stjórnskipulagi sem
þeir búa við, eða að þeir kvarta undan ofsóknum lög-
reglunnar á hendur sér. Oft kref jast þeir að látnir
verði lausir úr fangelsi menn, sem þeir telja, að hafi
verið handteknir af pólitískum ástæðum.
Heimspekilegu veggskriftirnar eru gjarna útúr-
snúningur á frægum kennisetningum fræðinnar og
þar situr húmorinn í fyrirrúmi. Við háskólann í Ox-
ford hefur mátt sjá eftirfarandi veggskrift:
Todo istobe JohnS. Mill
Tobeistodo J.-P. Sartre
Doobe doobe do Frank Sinatra
Veggskriftir þessar eru alls staðar, á auðum
veggjum, á höggmyndum og síðast en ekki síst á
almenningssalernum.Þar eru þær oftast frábrugðnar
þeim sem eru á strætum úti. Klósettskreytingarnar
eru að innihaldi mun kynferðislegri og fylgja þeim
gjarna myndir til skýringa fyrir þá sem ekki skilja
viðkomandi tungumál.
I Reykjavík er ekki mikið um svona skreytingar og
allt bendir til að flestar þeirra séu gerðar af krökkum
á skólaskyldualdri. Innihald þeirra er eftir þvi. Fáir
virðast notfæra sér slík skrif til að koma einhverju
hjartans máli á framfæri, nema ef vera skyldi
hjartaö með örina í gegnum sig. Þó örlar á andófi og
pólitiskum slagorðum og upphrópunum, en slíkt er í
minnihluta. Salernin virðast hins vegar alveg hafa
fengið að vera í friði.
Guðlaug Bergmundsson