Helgarpósturinn - 22.06.1979, Blaðsíða 20

20
Föstudagur 22. júní 1979 —helgarpásturinrL.
djassi
það sammerkt með öðrum
islenskum djasssveitum að
rýþminn er veikur. Þetta er
ekkert sérlslenskt fyrirbrigði.
Aðrar evrópuþjóðir hafa átt við
sama vandamál aö stríða og
eiga enn.þó að góöum evrópsk-
um rý þmaleikurum fari
fjölgandi og þá á ég ekki við
súperstjörnur einsog
Niels-Henning, Pétur Ostlund
ogþeirralikaheldurpétur&pál i
venjulegum djasssveitum sem
leika meira og minna af
áhuganum einum saman. Um
rýþmasveit MQ verður að segja
aö hún var best i sólóum.
Hljómsveitin hyggst halda
samleiknum áfram og er
vonandi aðmarkvissari æfingar
geri tónflutning þeirra
heilsteyptari.
Musica Quatro jazzar f Norræna húsinu. Þjóðviljamynd: Leifur.
Af íslenskum
Það blæs byrlega fyrir djass-
inum um þessar mundir. Lika á
Islandi. Hver erlendur snilling-
urinn á fætur öðrum hefur fyllt
tónleikahallir hérlendis á
siðustu árum', en hvaö um
landann?
Musica Quatro
A miövikudaginn i síöustu
viku bauð ný djasssveit, Musica
Quatro, uppá hljómleika I
Norræna húsinu. Þetta voru
svosem engir nyliðar; Gunnar
Ormslev á altó og tenórsaxafón,
Reynir Sigurðsson á vibrafón,
Helgi Kristjánsson á rafmagns-
bassa (kontrabassaleikarar eru
nær útdauð tegund hérlendis) og
Alfreð Alfreðsson á trommur.
Samt var svolitiö nýjabragð af
efnisskránni. Þar mátti ma.
finna tvö ný verk eftir Gunnar
Reyni Sveinsson, Lifið er stutt
en listin löng, undurfagurt verk
samiö i minningu Andrésar
Ingólfssonar og Dexter samið i
hughrifum eftir tónleika
Dexters Gordons i Háskólabíói.
Þó fannst mér það i lltilli snert-
ingu við Long tall Dex og þarna
hefði Gunnar Ormslev mátt
blása dexterinur slnar baul á
la Webster og tilvitnanir i önnur
lög en látið það vera i öðrum
sólóum. Það var gaman að
heyra Gunnar leika á altóinn en
á það hljóðfæri lék hann f gamla
daga allt þar til hann réðist til
KK 1948. Þá varð hann aö skipta
yfir á tenór. Þessi hljómsveit á
eftir Vernharð Linnet
Sumardjass
I sumarmunu tveir veitinga-
staðir, A næstu grösum og
Stúdentakjallarinn, bjóða uppá
Richard Korn ogstundum hefur
blúsmaður og trúbador Karl
Esrasonveriðmeð. Þeir félagar
hafa aðallega leikið nýrri djass
og nokkuð af frumsömdu efiii
eftir Guðmund Ingólfsson og
Karl Esrason.
íslenskar
djassplötur
Það er fáskrúðugt i Islenska
djassplötugaröinum. Aðeins ein
breiðskifa hefur verið gefin út:
Samstæður, 1978 (upptaka frá
1970). Af öðrum islenskufn
djassplötum er mér aðeins
kunnugt um þessar 78 snúninga
plötur. Hljómsveit Björns R.
Einarssonar: Summertime og
Christopher Columbus, hljóðrit-
að 1951. Sama hljómsveit:
Lover Come Back To Me,
Kvartett Gunnars Ormslev:
Frá Varmalandi, KK
sextettinn: I’ll remember
April, hljóðritanir frá 1952.
Fyrir dyrum stendur endur-
útgáfa á verki Jörgen Grunnet
Jazz
djass meö grænmetinu og
rauövininu. Fimmtudagsdjass-
inn á A næstu grösum er orðinn
fastur liður i borgarlifinu og
vonandi veröur sunnudags-
djassinn I Stúdentakjallaranum
það einnig. Þeir sem leika
djassinn á matstofunum eru
Guðmundur Ingólfsson lífs-
kúnstner og planisti sem eitt
sinn lék með Dexter Gordon I
Noregi, sá síungi Papadjass
Guðmundur Steingrimsson, á
trommurnar, bassaleikarar
hafa verið Pálmi Gunnarsson og
Jepsens: Jazz Records
1942—1967 og mun það ná til
okkar daga. Vantar .nákvæmar
upplýsingar I það rit um
islenskar djasshljóðritanir. Þvi
væri mikill fengur að fá nánari
upplýsingar um ofangreindar
hljómplötur frá lesendum svo
og upplýsingar um aðrar
islenskar djasshljómplötur hafi
þær verið gefiiar upp. Þeir er
veitt geta undirrituðum aðstoð
ná til hans i sima 99-3733 eða
bréflega að Oddabraut 7
Þorlákshöfn.
Bókaútgáfan á Islandi:
Betra er klám í
bók en barnaheimili
■ Endurreisn Christu klages
(Das Zweite Erwachsen der
Christa KlagesjMánudagsmynd.
Þýsk. árgerð 1978. Handrit:
Margarethe von Trotta og Luisa
Francia. Leikendur: Tina
Engel, Silvia Reize, Katharina
Thalbach, Marius Muller-
Westhagen, Peter Schneider
o.fl. Leikstjóri: Margarethe von
Trotta.
Þetta er fyrsta myndin sem
Margarethe von Trotta leikstýr-
ir. Hún hefur þó áður veriö aö-
stoðarleikstjóri hjá manni
sinum, Volker Schlöndorff, við
gerö myndarinnar „Ærumissir
Katharinu Blum”, og skrifaði
hún jafnframt handritið að
þeirri mynd. Þá hefur hún
einnig verið virk leikkona og má
nefna aö hún hefur leikiö I
nokkrum mynda Fassbinders
og Schlöndorffs.
Eins og margar myndir
þýskar frá siðari árum, fjallar
hún um baráttu nokkurra ein-
staklinga viö skilningsleysi
þjóðfélagsins. Christa Klages og
tveir vinir hennar ræna banka
til aö bjarga fjárhag barna-
heimilis sem þau reka á eigin
vegum og ekki samkvæmt rikj-
andi hefðum. Þau eru um þaö
bil að vera rekin út vegna van-
goldinnar húsaleigu og rikið
styrkir starfsemi þeirra ekki.
Þarna kemur upp spurningin
um hvort tilgangurinn helgi
meöaliö. Christa og vinir
hennar telja að svo sé, þar sem
annar þeirra hefur miöur góöa
reynslu af uppeldisheimilum
rikisins.
Einn þeirra þremenninga er
handtekinn skömmu eftir ránið,
en hin tvö flýja á náðir prests
nokkurs, en hann neitar að
koma peningunum til barna-
heimilisins. Fer þá Christa til
gamallar vinkonu sinnar, sem
kemur peningunum til skila, en
barnaheimilið neitar aö taka við
þeim og gagnrýnir einstaklings-
aðgerðir Christu.
Inn I frásögnina af Christu,
fléttastsvo sagan af þvl hvernig
eina vitnið sem gæti boriö
kennsl á hana, leitar skipulega
að henni. Þetta vitni er ung
stúlka sem vinnur I bankanum.
Hún kemst smám saman að þvi
hvað liggur aö baki ráninu og
þegar að þvi kemur að hún þarf
að bera kennsl á Christu segist
hún aldrei hafa séð hana.
Það sem kannski varð til þess,
að hún fékk samúð meö mál-
staðnum, var að barnaheimiliö
var rutt til þess að þar mætti
setja upp klámbúð. Eins og eig-
andinn að húsnæðinu sagði, þá
borgar búðin leiguna á réttum
tima og þaöan er enginn hávaði.
Svo er það ekki eins skítugt og
þegar börnin voru.
Um 11%
Félag islenskra bókaút-
gefenda hélt aðalf und sinn
nýlega. I skýrslu for-
manns/ Arnbjörns Krist-
inssonar, kom fram að Rit-
höfundasamband Islands
hefur óskað eftir endur-
skoðun á núgildandi út-
gáfusamningi, sem gerður
var 1975. Þá hafa félaginu
einnig borist tilmæli frá
Tina Engel I Endurreisn
Christu Klages.
Myndin virkar einkar sann-
færandi og er það kannski að
þakka mjög góðum leik. Um
tima virðast öll sund lcrkuð, svo
fremi þau liggi ekki að fúlgum
þýskra marka. Endurreisn
Christu Klages er ekki siöur
endurreisn litlu banka-
mærinnar, sem kemst aö þvi aö
lífiö er ekki bara aö telja pen-
inga á daginn og horfa á
heimskulegt bingó i sjórvarpinu
á kvöldin, á meðan ekki er verið
að spæja og kjafta frá náung-
anum, eins og lenska er i Þýska-
landi um þepsar siðustu og
verstu mundir. — GB
Nýja bíó: Heimsins mesti elsk-
hugi (The World’s Greatest
Lover).
Bandarlsk. Argerð 1977. Leik-
stjóri, handritshöfundur, fram-
ieiöandi og aöalleikari Gene
Wilder. t aöalhlutverkum auk
hans: Dom DeLuise, Carol
Kane og Fritz Feld.
Myndir Gene Wilders,
„Sherlock Holmes Smarter
Brother” og „World’s Greatest
Lover” bera allnokkurn keim af
myndum Mel Brooks, enda
hafði Wilder mikið unnið fyrir
hann áður en hann fór sjálfur aö
leikstýra. Húmorinn virðist
svipaður, og geysilegur áhugi á
gömlum kvikmyndum og kvik-
myndaklisjum er þeim sameig-
inlegur. Wilder á þó ennþá
margt ólært af Brooks.
WGL er samansafn misgóðra
brandara og stundum vantar
nokkuð uppá aö þeir smelli eðli-
lega hver á eftir öðrum. Myndin
er um Rudi Hickmann sem fer
til Hollywood og tekur þar þátt I
mikilli samkeppni um aðalhlut-
verk i myndinni um heimsins
Kvikmyndir
eftir Guölaug Bergmundsson
og Guðjón Arngrlmsson
mesta elskhuga. Þetta er bæöi
gamalt og nýtt. Persónurnar
kannast maður viö úr gömlum
myndum. Þarna er taugatrekkti
kvikmyndaleikstjórinn, skap-
heiti framleiöandinn, hótel-
stjórinn, kvennagulliðj sæta
sveitastelpan og Harry frændi.
Uppbygging myndarinnar og
handrit benda lika ákveðiö á ást
Wilders á gömlum kvikmynd-
um.
Betra er, að Wilder er mun
betri leikari en leikstjóri, og
þótt örli fyrir ofleik getur hann
verið skrattanum fyndnari.
Fritz Feld er llka góður sem
hótelstjórinn. Það eru góðir
sprettir i þessari annars mið-
lungs mynd. — GA
aukning frá síðasta ári
Ríthöfundasambandinu
um gerö samnings við þýð-
endur.
Það kom fram i skýrslu for-
manns, að I félaginu er nú 61 út-
gefandi, en af þeim eru margir
litt eöa ekki virkir.
Á slöasta ári var fjöldi útgef-
inna bóka og bæklinga samtals
967 titlar. Miðað við árið á undan,
er aukningin um 90 titlar, eða nær
11%.
Heildarsala íslenskra bóka árið
1978 er áætluð kr. 2.500.000.000. Ef
þessi upphæð er nærri lagi, má
ætla að selst hafi I kringum 800
þúsund eintök af islenskum bók-
um, stórum og smáum.
Formaður sagði þó að þessar
tölur um bókasöluna, væru ekki
byggðar á nákvæmri rannsókn,
heldur takmarkaöri athugun,
áætlun, tilfinningu og hlutfalla-
reikningi. Þess yrði þó vonandi
ekki langt aö bíða, að fyrir lægju
nákvæmar tölur um þetta, svo og
um almenna stöðu bókarinnar i
islensku samfélagi. Menntamála-
nefnd Norðurlandaráðs hefði á
siðasta ári veitt fjárstuðning til
aö kanna stöðu bókarinnar i smá-
um málsamfélögum, nánar til-
tekið á Grænlandi, Færeyjum og
Islandi. Ráðgjafafyrirtækið
Hagvangur hefði tekiö að sér
þetta verkefni og stæði könnun
þess nú yfir. — GB