Helgarpósturinn - 12.10.1979, Side 15

—helgarpósturinn.. Föstudagur 12.
október 1979

Næsta æöi á tslandi ku veröa rúlluskautaæöi. Þaö hefur gengiö yfir hjá
nágranna okkar f vestri undanfarna mánuöi eins og eldur i sinu, og þar
hafa menn tryllt á þessum apparötum sinum um dansgdlf diskótek-
anna, hvar þá annarsstaöar. Viö megum þvi eiga von á góöu — og aö
sjálfsögöu ári seinna en flestir aörir, eins og venjulega. En frestur er á
illu bestur, og þangaö til diskótek borgarinnar veröa tiibúin aö taka á
móti þessri nýju bylgju veröur ungdómurinn aö láta sér nægja aö hjóla-
skauta um göturnar, eins og þessar tvær, sem Friöþjófur hitti uppi I
Breiöholti á dögunum.
Menningarlegur flóttamaður frá Bandaríkjunum?
HÉR GETA MENN HLEG-
IÐ AO VANDAMÁLUNUM
ÍORTRAIT/jjf
Ég kom hingaö I heimsókn og
ætlaöi bara aö vera þrjá eöa
fjóra mánuöi. En mér fannst
landiö svo fallegt aö mér fannst
ómöguicgt aö fara, og nú hef ég
veriö liér í eitt ár og ætla mér
ekki lil Bandarikjanna aftur,
nema I stuttar heimsóknir
Þetla segir amerikaninn
Kristinn Jackson, sem raunar
er ekki nema hálfur amerikani.
Hann er maöurinn bak viö aug-
lýsingu sem birst hefur undan-
fariö i blööum og vakti athygli
HP. Eins og nafniö bendir til er
hann af isiensku bergi brotinn.
Móöir hans fluttist til Banda-
rikjanna eftir heimsstyrjöldina
siöari og giftist Bandarikja-
manni.
Kristinn var 29 ára gamall,
þegar hann kom hingað i fyrra-
haust, og þaö var raunar ekki
fyrir neina tilviljun. Hann haföi
kynnst islenskri konu þar ytra,
Guörúnu Þorsteinsdóttur. Þaö
var hún sem bauö honum aö
koma meö sér til Islands — og
nú búa þau semsagt i blokk inn
viö Kleppsveg.
" Ég kunni enga islensku þegar
ég kom, nema segja ,,takk” og
örfá önnur orö. Þess vegna
byrjaði ég á aö fara á islensku-
námskeiö i málaskóla, og nu
tölum viö alltaf islensku hér
heima. Nema þegar viö þurfum
aö rifast. Þá gripum viö til
enskunnar, segir Krísttnn á
islensku, sem reyndar er iangt
frá þvi aö vera gallalaus. en
furöanlega góö miöaö viö þann
stutta tima sem hann hefur
verið hér — og islenskan er ekki
heimsins léttasta mál aö læra
meö öllu sinum fallbeygingum.
Mér fór fljótt aö leiöast aö
hafa ekkert aö gera. Ég læröi
teikningu i háskóla heima i
Massachusett, og vann i nokkur
ár sem teiknari hjá nokkrum
biööum. Gunna stakk þvi upp á
þvi viö mig, aö ég færi aö mála.
Þaö varö til þess aö ég byrjaöi
aö mála oliumálverk, sem ég
haföi aldrei gert áöur. Og til
þess aö tryggja mér tekjur fór
ég aö mála portrett af fólki eftir
ljósmyndum, en þess á milli
reyni ég aö mála listaverk, auk
þess sem ég teikna myndasögu
fyrir eitt dagblaöanna hér.
Sóöuin §

Kristinn Jackson meö eina af andlitsmyndunum, sem hann hefur
nýiokiö viö aö máia.
| ^máiverk ef'ír
| 'Jósmyndum. ,r
£ f1 Uót ug ódvr i-i
| ;Ö"Um Unnin af
l nauösy-n krefur. Siá,fur
' **£■ÍSa 397«. I
Hvernig gengur aö fá pant-
anir i portrett?
Hingaö til hef ég málaö tiu til
fimmtán myndir, og þaö tekur
tvær til fjórar vikur aö mála
hverja mynd. Ég hef tekið 50
þúsund krónur fyrir hvert port-
rett.
Hvernig lika þér annars
umskiptin — þaö hiýtur að vera
mikill munur á þvi aö búa i
Bandarikjunum og á tslandi?
Mér finnst gott aö búa hérna.
Landið er mjög fallegt og fólkið
skemmtilegt. Stærsti munurinn
á fólkinu hér og i Banda-
rikjunum finnst mér vera, aö
hér er fólið þolimóöara og getur
hlegið aö vandamálunum. I
Bandarikjunum verður allt vit-
laust þegar eitthvaö er aö, til
dæmis ef þaö verður bensin-
skortur. Hérna gera menn bara
aö gamni sinu, jafnvel þótt
stjórnarkreppa sé aö skella yfir.
Þótt fólk vinni meira hér viröist
þaö hafa minni áhyggjur — vera
minna stressað.
Þarfyrir utan finnst mér alveg
stórkostlegt aö geta gengið um
götur borgarinnar án þess aö
vera hræddur um aö ráöist veröi
á mig. Og i Bandarikjunum
heföi aldrei getað gerst það sem
ég uppliföi á sýningaropnun i
Norræna húsinu um daginn. Ég
uppgötvaði allt i einu, aö öðru
megin viö mig stóð forseti
Islands, en hinu megin sá ég
kinverska sendiherrann.
Segir Kristinn Jackson —
kannski einn af týndu sonum
þessa lands, sem nú er snúinn til
baka. Eöa menningarlegur
flóttamaöur frá Banda-
rikjunum? -ÞG.
HVER Á FULLRI FERÐ
Tiðindamaður Helgarpóstsins
brá sér nýlega I H-100, nýjasta
skemmtistaö Akureyrarbæjar.
Erindiö var aö hlýöa á leik og
söng hljómsveitarinnar HVER.
HVER vakti fyrst á sér athygli er
hún kom fram sem skemmtiatriði
I spurningakeppni menntaskóla-
nema sem fram fór I Sjónvarpinu,
og þótti þetta atriði, eitt þaö besta
sem skólarnir færöu fram i
þáttum þessum.
Mannabreytingar hafa orðiö
miklar i hljómsveitinni siöan þá.
Munar þá mest um blóötöku þá
sem hljómsveitin varð fyrir, er
söngkonurnar þrjár, Eva, Erna
og Erna hurfu á braut og gengu til
liös viö sunnlenska Brunaliös-
menn. 1 dag er hljómsveitin
þannig skipuö: Hilmar Þór Hilm-
arsson (gitarsöngur), Þórhallur
Kristjánsson (gttar), Baldur
Pétursson (hljómborö), Stein-
grimur Oli Sigurösson (trommur)
og Arnheiöur Ingimarsdóttir, ung
Húsavikurmær sem nýgræöingur
er I þessu starfi og sér um söng.
Þrátt fyrir þaö aö nokkkurs
taugaóstyrks gæti hjá henni
stundum, er þarna á feröinni vax-
andi söngkonuefni.
Tónlist Hverra er svona fremur
heföbundin dansmúsik, fjörlegt
rokk meö diskóivafi, en aö sögn
þeirra sjálfra. hafa þau mikinn
áhuga á „soul” tónlist. HVER gaf
út tveggja laga plötu.i sumar og
hlaut hún þolanlegar viötökur en
nokkuð spillti fyrir aö stór hluti
upplagsins gallaöist i pressun, en
ný (og væntanlega ógölluö) send-
ing af plötunni mun vera nýkomin
til landsins. HVER hefur fullan
hug á að gera stóra plötu og þá
liklega uppúr áramótum, en óvíst
er hvort af þvl getur orðiö vegna
hins alvarlega kreppuástands
sem sagt er að riki I islenskri
hljómplötuútgáfu. Hvaö sem ööru
liöur er tónlist sú sem HVER
flytur mjög áheyrileg og
skemmtileg, og kærkomin til-
breyting frá ládeyöu þeirri sem
rikt hefur á Akureyri á sviði svo-
kallaörar alþýðutónlistar.
Kristinn Jónasson, matsveinn í Kránni:
„Verðlaunum bömin með ís
fyrir að klára matinn sinn”
Veitingahúsiö Kráin viö
Hlemmtorg er einn af fyrstu veit-
ingastöðunum i borginni sem
gengu undir nafninu „grillstað-
ir”. Þaö var fyrir átta árum aö
staðurinn var opnaöur og fólk
kunni greinilega vel aö meta
þessa nýbreytni.
Þótt öörum væri eftirsjá aö
„gömlu góöu” stöðunum þar sem
þeir fengu sina soönu ýsu og salt-
kjöt og baunir.
— Fyrir utan grillrétti bjóöum
viö aö sjálfsögöu upp á rétt dags-
ins og sérhæfum okkur I
lambakjötsréttum og hamborg-
urum, segir Kristinn Jónasson,
matsveinn i Kránni við Helgar-
póstinn
— Viö erum lika meö sérstaka
skammta fyrir börnin á sann-
gjörnu veröi, og verðlaunum þau
börn meö Is, sem klára matinn
sinn.
— Auk þess erum viö meö
heimsendingarþjónustu, sem er
mikið notuö en sérstaklega þó á
kvöldin.
— Hvert er viöhorf þitt til vin-
veitinga á staö sem þessum?
— Þaö hefur komið til umræöu
hérna en ekki alvarlega þó, og viö
höfum ekki sótt um neitt slikt. En
mér finnst I lagi aö gefa fólki kost
á að fá vin meö matnum á svona
stööuin segir Kristinn Jónasson
matsveinn á Kránni.
—RA