Helgarpósturinn - 13.08.1982, Qupperneq 21

-Jpfjczfi irinn Föstudagur 13. ágúst 1982
21
hálfvitaverkum
Þannig birtisi
Chapman í sjónvarpsauglys-
ingu um myndina Annar
dansleikur leyniiögreglunn-
ar. Á hinni myndinm sýnir
hann hvernig hann heldur
sér í formi.
lífsþreyttrar
Terry Jones i gerv
húsmóður sem getu
ljúffenga rottukássu,
ferð fá börn hans s_
Sally, þegar hann les fyrir þ
ævintýrabók eftir sjálfan sig.
spekiprófessors,
Terroristar á
eftirlaunum...
Þegar mesti terroristi veraldarsögunnar, Harry S. Truman, flutti
úr Hvíta húsinu, gekk hann út um aðaldyrnar eftir að hafa kvatt
þjónana og aðstoðarfólkið, lyfti hattinum og sagði víst: Heima hjá
mér fyrir vestan var ég með krambúð; ætli þetta hérna hafi ekki
verið of stórt fyrir mig.
Það er ekkert vafamál, að forsetaembættið í USA var of stórt
fyrir Truman. Það er sennilega of stórt fyrir alla. En mér verður oft
hugsað til litla krambúðarkarlsins, sem lenti í því að sleppa
Sprengjunni. Ætli hann hafi notið eftirlaunanna?
Það eina sem við vitum með vissu um lífið, er að dag nokkurn
munum við deyja. Við getum ekki verið viss um neitt annað sem í
framtíðinni feist. Samt er það svo, að öndin í nösum okkar skiptir
okkur meira máli en flest eða allt annað og við gleðjumst innilega,
þegar við fréttum að heílsu okkar sé ekki ógnað, að við munum lifa
enn um stundir.
Sjónvarpið sýndi okkur á dögunum myndir frá styrjöldinni í
Líbanon. Fréttamaður las okkur pistil sinn ofaní þessar myndir úr
ghettói dauðans, sem ku helst minna á gyðingaghettó síðustu
heimsstyrjaldar, þegar Þjóðverjar fóru langt með að útrýmagyð-
ingum.
Fréttamaður íslenska sjónvarpsins hafði eftir þeim heimildum
sem hann (hún) kaus að nota, að fólkið í Líbanon hefði varpað
öndinni af feginleik, þegar fsraelítarnir streymdu öllu eyðandi yfir
land þeirra, voru á skömmum tíma frammi við Beirút og létu
sprengjum rigna, aðallega yfir konur, börn og gamalmenni, því það
fólk er seinfærast í skjól.
Stríðsherra Ísraelítanna, Begin gamli, er staðráðinn í að ganga
milli bols og höfuðs á tugþúsundum þótt erindi hans sé aðeins við
skæruliða PLO.
Á sömu veraldarslóðum og Begin og stríðshundar hans slíta
tóruna úr fólki, veður fram snaróður prestur með trúarbók í hendi
og sigar börnum og gamalmennum út á jarðsprengjuakrana að
hreinsa til eftir óvinina. Hættan er víst einn á móti einum eða þar
um bil og talið hentugt starf fyrir þá aldursflokka, sem ekki geta
almennilega miðað fallbyssum.
Það er víst ekkert nýtt, að þjóðir eða stjórnmálamenn þeirra
fyllist stríðsæði og fari út að drepa. En það kemur manni ævinlega
jafnmikið á óvart, þegar prúðbúnir fréttaskýrendur fletta fram og
aftur í heimildum sínum og lesa svo upp einhvern boðskap um að
báðir eigi sér málstað, sumir séu á móti og aðrir með, mannfall sé
vissulega mikið, en vonir standi til að bráðum fari þessu að ljúka og
að Begin takist að kenna Palestínumönnum þá lexfu sem þeir aldrei
gleymi.
Ég veit það ekki. En ég ímynda mér, að stæði ég í Beirút á þessari
stundu og sæi hausana fjúka, þá myndi ég spyrja: Ætlar enginn að
stoppa þessa brjálæðinga? Ætlar heimurinn að þola þetta?
Þá myndi víst einhver glöggur maður benda mér á, að heimurinn
væri að horfa á vídeó og sérfræðingar fjölmiðla í erlendum við-
burðum væru þessa stundina að segja þjóðunum, að bráðum lyki
þessu, bráðum fyki síðasti hausinn og hægt að fara að tala um
annað.
Annars segja þeir að stríð séu nauðsynleg fyrir tækniþróunina.
Og það er líka sagt að standi manneskjan andspænis voðalegri ógn,
taki hún andlegri stökkbreytingu, breytist til góðs eða ills.
Nú er mann farið að gruna hvað litli karlinn úr krambúðinni
uppskar fyrir Sprengjuna. En hver skyldu laun Begins vera?
•■•filT 5/«.*<. Hí/eti
oeyjn.